Toen ik dit boek in handen kreeg wist ik nog niet wat er op de achterflap stond. Ik las het verhaal en ik had zoiets van; dit is niets voor mij. Het verhaal gaat namelijk over de tweede wereldoorlog en over een 'hitman'. (Dit laatste klinkt natuurlijk veel beter dan moordenaar). Het leek me, door de oorlog en de hitman, meer een mannenboek dan een vrouwenboek. Daar heb ik me dus heel erg in vergist. Het duurde twintig pagina’s en ik was verkocht. De hoofdpersoon Paul Schumann wordt naarmate het boek vordert, steeds sympathieker en steeds menselijker. Later vergeet je dat hij een moordenaar is en wordt hij zelfs een held. Je gaat zelfs wensen dat de latere aanslagen zullen lukken.

Je wordt meegesleept door Paul en de mensen die hij in Duitsland ontmoet ten tijde van de overheersing van Hitler. Je leert de angst kennen van de gewone Duitser voor de naziregering. Je maakt zijn romance mee en schrikt enorm wat er allemaal gebeurt. Proeven die op mensen genomen worden, waarvan je wel gehoord hebt dat dit gebeurde, maar die nu veel meer voor je gaan leven. De hetze tegen de joden en de zigeuners. Maar het is daardoor niet alleen een triest boek want je ontmoet ook de scharrelaar, die overal munt uit weet te slaan en met humor zijn eigen 'vikingbegrafenis' schetst. Jonge en oude mensen die uit Duitsland ontsnappen. Ik vond het jammer dat het boek uit was. Kortom een verhaal dat zeker vijf sterren waard is.