Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Veel thrillerpotentieel te weinig mee gedaan

Nico De Muyt 19 januari 2009
Joy Fielding is geboren en getogen in Toronto. Ze studeerde Engelse literatuur en werd actrice. Ze verhuisde naar Los Angeles en verscheen in diverse bijrollen op televisie. Naast haar acteren begon ze met schrijven. Ze is de meesteres van de psychologische thriller. Lezers kunnen zich heel intens identificeren met Fieldings hoofdpersonen: gewone vrouwen met goede en slechte kanten, die met moed en wilskracht het hoofd boven water proberen te houden, terwijl het gevaar groeit.
De alleenstaande moeder Charley Webb is als columniste werkzaam bij de lokale krant Palm Beach Post. Door haar eigenzinnige ongezouten manier van schrijven is haar wekelijkse column Webb Site immens populair bij het lezerspubliek van de Post. Ze gaat controversiële onderwerpen niet uit de weg en uiteraard geven sommige van haar thema’s aanleiding tot controverse en kritiek.
Wekelijks ontvangt ze dan ook vele mails van fans die haar aanbidden maar het gebeurt ook dat er lezers in de pen kruipen om haar persoonlijk aan te vallen, omdat ze het niet eens zijn met de visie van Charley.
Wanneer ze op een dag een anonieme mail ontvangt van een lezer die haar en haar kinderen met de dood bedreigt omwille van een bepaald ingenomen standpunt stapt ze naar de politie. De recherche probeert echter tevergeefs de verzender van de mail op te sporen.
Door de populariteit van haar column ontvangt Charley op een dag een brief van Jill Rohmer. Jill zit in de gevangenis omdat ze veroordeeld is voor een driedubbele moord op drie zeer jonge kinderen. De gruwelijke wijze waarop de kinderen zijn gemarteld en gefolterd voordat ze een langzame verstikkingsdood zijn gestorven, brachten in heel Florida een golf van beroering teweeg. Jill zit nu in de dodencel te wachten op haar terechtstelling en doet Charley een voorstel om een boek te schrijven over haar leven. Voor Charley zou dit betekenen dat ze als schrijver zou kunnen doorbreken op landelijk niveau en na lang aarzelen gaat ze in op het voorstel van Jill. Al snel blijkt dat Jills versie van de feiten anders is dan ze destijds in de rechtbank verteld heeft. Zijn er medeplichtigen die nog op vrije voeten rond lopen en hebben deze iets te maken met de dreigmails die Charley’s eigen kinderen bedreigen?
Dodelijke ambitie is geen thriller. Fielding heeft een boek geschreven waarin ze de persoonlijke emoties van het hoofdpersonage Charley Webb laat preveleren boven het opbouwen van een spannend plot. Misschien is de term chicklit iets te ver gezocht maar het geeft zeker aan wat voor type boek Dodelijke ambitie is.
De romantiek, het zoeken naar kinderopvang, het beantwoorden van de mails van haar lezers, de alcohol en drugsverslaving van haar broer, het aanhalen van de familiebanden. Het krijgt allemaal voorrang. Met als gevolg weinig spanning.
Het verhaal op zich leest makkelijk weg maar persoonlijk denk ik dat Fielding veel meer had kunnen doen rond de figuur van Jill Rohmer. Zij fungeert nu meer als schakel tussen de verschillende verhaallijnen, maar haar verhaal had best wat meer uitvergroot mogen worden. Mede door dit feit wordt de afloop van het boek ook enorm voorspelbaar. Het is allemaal een beetje te makkelijk geschreven. Iets te weinig over nagedacht.
Kortom veel thrillerpotentieel maar te weinig mee gedaan. Een gemiste kans. Vooral omdat we weten dat Fielding meer in haar mars heeft.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Nico De Muyt