Een verrassend veelzijdige leesbelevenis

Over de cover van "Mislukt" valt veel te zeggen, maar hij valt in elk geval op. Vanaf het begin vroeg ik me af wat er nu precies mislukt was. En waarom was het mislukt? En wat was het doel van hetgeen dus blijkbaar mislukt was? En wat heeft dit voor gevolgen?

Veel vragen, waarbij de achterflap niet veel geheimen prijsgeeft en zelfs nog meer vragen oproept. Zelf vond ik het heel fijn om van tevoren zo min mogelijk te weten, dus ik ga niet meer zeggen dan er op de achterflap staat: het boek gaat over Loïs, die op de kunstacademie zit en plotseling uit haar kamer moet. Uit nood logeert ze bij Giel, een goede vriend die langzaam iets meer lijkt te worden. Loïs vindt het echter lastig om zich open te stellen, omdat ze een geheim heeft. Maar niet alleen Loïs heeft een geheim: er zijn er nog veel meer in het nieuwe huis waar ze gaat wonen, want hoe kan ze ineens piano spelen? En waarom vindt kat Omer haar zo aardig?

Het verhaal sprak me op het begin eigenlijk niet zo aan, omdat er veel clichés in voorkwamen. Een evil queen bee die Loïs uit haar kamer zet. Een vriend die wel ontzettend liefleukgoed is, maar die op een afstand gehouden wordt vanwege een, jawel, geheim. Een oude, tikje bittere dame die vertikt naar een bejaardentehuis te gaan. Het was best leuk om te lezen, maar het was gewoon niet ... nieuw.

Dat heb ik geweten.

Vanaf het moment dat Loïs van de trap valt, wordt alles anders. Alles. Dat staat letterlijk op de achterflap en ik kan het er niet meer mee eens zijn. Ineens veranderde het hele boek: alles was nieuw, verrassend en onvoorspelbaar. Ineens werd Loïs een heel andere hoofdpersoon en ging je heel anders tegen bepaalde dingen aankijken. Zonder teveel van het boek weg te geven, ging het boek ineens dieper in op meer filosofische vragen, op het leven, op het verschil tussen zwart, wit en grijs.

De schrijfstijl van Iris Boter nodigt uit tot doorlezen: korte zinnen, goede beschrijvingen, mooie dialogen. Ook de verdeling van het boek in een soort voor en na helpt hierbij: je wilt echt doorlezen tot het volgende deel, want wat zal er dan gebeuren? Bijzonder aan dit boek vond ik verder dat elk deel ook een heel eigen toon heeft, waardoor je één boek op verschillende manieren beleeft. Dat het boek je op zulke verschillende manieren naar de hoofdpersoon kan laten kijken, vind ik erg tof!

Kortom: heb je zin in een boek dat je anders gaat lezen, naarmate je verder komt? Een boek dat 180 graden draait, waarbij niets zwart of wit is en waarbij alles draait om het nu? Pak dan vooral "Mislukt" op en ga erin zonder al te veel verwachtingen, maar laat je verrassen door wat je tegenkomt in het boek. En mocht je het boek uiteindelijk toch niets vinden, dan is het nog steeds niet erg: immers, de titel voorspelde het dan al.