prachtig en emotioneel

Jutta en Maud zijn al 10 jaar beste vriendinnen. Al 10 jaar delen ze alles met elkaar. Hetgeen dat hun samenbracht? Hun ziekte. Ze leerden elkaar kennen in de wachtzaal van het ziekenhuis als kind. Beide hebben ze reuma en krijgen ze op 19-jarige leeftijd van hun dokters te horen dat ze nooit zelfstandig kunnen leven. Jutta haalt uit dit nieuws een vastberadenheid om haar ziekte te overwinnen, Maud daarentegen wil niet leven op die manier…
Kathelijn Vervarcke is een Belgische auteur die zowel boeken als toneelstukken schrijft. “In mijn werk geef ik een stem aan de mensen die geen stem hebben.” Ze schrijft vooral over zwaardere thema’s. Zo zijn de centrale thema’s in dit boek reuma bij jongere, rouw en euthanasie.
Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Jutta. Ze heeft het zwaar met haar ziekte maar is vastbesloten zichzelf te genezen. Ze probeert alles uit wat ze op het internet kan vinden en houdt dit bij op haar blog. Zo hoopt ze andere jongeren in gelijkaardige situaties te inspireren. Het komt zwaar aan wanneer ze hoort dat haar beste vriendin en lotgenote Maud besluit haar strijd met de ziekte op te geven en voor euthanasie te kiezen. Hoe kan Maud haar verlaten? Is haar eigen leven ook ten dode opgeschreven? Woede, verdriet en onbegrip razen door Jutta heen wanneer ze dit nieuws probeert te plaatsen.
Het is natuurlijk een heel zwaar onderwerp, leven met een chronische ziekte. In alle eerlijkheid dacht ik dat ik er moeilijker doorheen ging geraken, dat ik het soms even ging moeten neerleggen. Maar niets is minder waar, het leest zo vlot! In het boek zit best veel humor en cynisme, zonder hiermee af te doen van de serieusheid van het onderwerp. Maar op deze manier is het boek veel minder zwaar dan ik had verwacht.
De personages brengen het verhaal goed in evenwicht. Je krijgt bewondering voor Jutta maar kunt ook begrip opbrengen voor Maud. Het zorgt ervoor dat je verschillende standpunten rondom 1 onderwerp ziet en leert begrijpen. Dat heeft de schrijfster enorm goed gedaan.
Ik vind het belangrijk om boeken te lezen over onderwerpen waar ik eigenlijk totaal niets over weet. Reuma bij jongeren komt vaker voor dan we zouden denken en ik ben blij om hoe het boek dit onderwerp heeft aangepakt. Emoties worden goed afgewisseld met feiten over de ziekte. Ook het psychisch aspect rondom ziek zijn wordt heel mooi uitgelegd. Je bent aan het leren zonder het te beseffen.