Unvollendet

'Best mooi,' zei mijn vader, 'maar wel veel seks.' Eerder las ik Joe Speedboot, Caesarion en Wieringa's columns in de NRC. Nirwana is een interessante poging tot een soort Grote Nederlandse Roman, zoals De ontdekking van de hemel destijds. Dankzij de hier en daar weergaloze stijl leest het begin fijn, ook al komt er maar langzaam spanning in het verhaal. We volgen Hugo, een nogal verwende kunstschilder die zijn vriendinnetje verliest en in een midlife crisis belandt . Als een soort therapie gaat hij het oorlogsverleden van zijn grootvader uitzoeken, hiertoe op het spoor gebracht door Wieringa zelf. Het teruggevonden oorlogsdagboek van zijn grootvader werkt als inspiratiebron voor de opgedroogde kunstenaar en vormt de kern van het boek. Zijn museale comeback lijkt de climax van het verhaal te gaan vormen, en verschillende verhaallijnen vragen om een bevredigend einde. Maar daar komt de lezer bedrogen uit. Ineens is het 'exit': een mummie op het landgoed van grootvader is al wat rest van onze Hugo.
Wat blijft is een mooi dagboek dat zijn dystopische schaduwen naar onze tijd werpt. En inderdaad, best veel - tamelijk onnodige - seks, veel maritieme geschiedenis (tot gapens toe), een unvollendete Liebe en een reeks unvollendete Verwandtschaften.