Diep respect!

Ook in het tweede Boef-boek blijft je respect voor Jana en Marnix - en voor Boef - groeien. Zoals Jana op een gegeven moment zelf zegt: “Er zijn weinig mensen die het zouden hebben uitgehouden bij de dolle nervositeit en het eeuwige geblaf van Boef”.
En dan hebben we het nog niet over al zijn uitspattingen gehad, waarbij elke ‘normale’ mens al lang het bijltje neergelegd zou hebben. Maar dankzij Jana’s en Marnix’ letterlijk eindeloze geduld en volharding zijn ze erin geslaagd om van een compleet wilde hond hun allergrootste vriend voor het leven te maken.
En geef toe, van de omslagfoto alleen al smelt je toch?