Murakami achterna ?

Laten we eerst even terugkeren naar afgelopen maand, beste lezersvrienden, toen ik mijn persoonlijke boeken top-15 van 2024 hier plaatste. Op de 12e plaats stond daar "Alle geliefden van de nacht" van de Japanse schrijfster Mieko Kawakami uit 2011, pas in 2024 vertaald na het succes van "Borsten en eitjes". En nu is er dus haar nieuwste worp met de titel "Het gele huis".

Het boek begint in 2020, wanneer hoofdpersonage Hana een artikel over haar 20 jaar oudere, maar ooit beste vriendin (Kimiko), onder ogen krijgt en daardoor in paniek geraakt. En meteen maken we een sprong in de tijd naar 1996, wanneer Hana 15 jaar is en woont bij haar vader (die meermaals op reis is voor een steeds langere tijd, tot hij helemaal niet meer terugkeert) en haar moeder, die 's nachts in een bar werkt, zodat ze elkaar zelden zien. Máár één zomer komt een vriendin van haar moeder, Kimiko, bij hen wonen en dát wordt Hanas mooiste vakantie ooit.
Twee jaar later trekt ze zelfs in bij haar en openen ze hun eigen bar, 'Lemon'. En al snel komen er twee vriendinnen bij : Lan en Momoko : haar nieuwe familie. Máár een ongeluk (is het dát wel ?) en financiële problemen zorgen voor scheuren in Hanas perfecte plaatje. Om het hoofd boven water te houden, begeeft de thans 17-jarige Hana zich op een wel héél gevaarlijk pad, waaruit een terugweg onmogelijk blijkt.

Nogal makkelijk maak ik meestal komaf met quotes van wie of wat dan ook op een cover, maar noch het Nederlandse NRC ('Een literair fenomeen'), noch The New York Times ('Een feministisch icoon') kan of zal ik hier ontkrachten. "Het gele huis" is schitterend geschreven, de personages staan als een...euh...ja, 'huis' dus. Want het blijft vanzelfsprekend niet bij deze vier personages. Wanneer Hana - en later haar vriendinnen (zijn ze écht wel zó close ?) - zich op het criminele pad begeven, maken we tevens kennis met de lieve, maar slecht gehuwde, Cotomi, de nét iets té vriendelijke man Yeongsu of Viv, die alles nauwkeurig in de hand houdt. En wanneer paranoia en bijgeloof bij Hanna de overhand nemen, loopt zowat alles mis !

De 527 pagina's zijn verslavend...de gebeurtenissen volgen zich op in razend tempo en pas op het einde van het boek, komen we te weten hoe het met iedereen is afgelopen.

Tenslotte, maar even belangrijk : hoever staat Kawakami van de Meester der Japanse schrijfkunst ? Wel, indien we stellen dat "Alle geliefden van de nacht" enigszins vergelijkbaar is met Murakami's "Ten zuiden van de grens", is dit boek genaderd tot zijn "De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren". En dát, beste lezersvrienden, is een waarlijke sprong vooruit ! En de betekenis van de titel...aan jullie om deze te ontdekken !

Kortom, een pracht van een boek, geschreven door een pracht van een schrijfster, die dit jaar hoger terecht zal komen dan een 12e plaats ! Ik hoop bij jullie ook !