Precies wat het moet zijn

Jonas' moeder is geen doorsnee kinderboekenpersonage. Ze drinkt, ze rookt en ze is uiterst onredelijk. Je zal als kind maar opgescheept zitten met zo een pestmens!
Aanvankelijk heb je als lezer vooral medelijden met haar zoontje Jonas. Dat slaat al snel om in een soort van vertederde bewondering. Jonas wringt zich werkelijk in bochten om zijn moeder uit de wind te houden.

Ingrid Verhelst maakt alcoholmisbruik bespreekbaar op een speelse manier. Het boek leest als een sprookje - draak, pantoffeldier en springende wortelen incluis.

Zijn moeder was groenten aan het hakken met het hakmes uit de tuin. Een slecht teken. Jonas wilde snel weer verdwijnen, maar ze had hem gezien.
‘Eindelijk,’ zei ze zonder op te kijken. ‘Die wortelen deugen
voor geen cent. Het lijkt wel of ze zat zijn. Die
stomme dingen liggen geen moment stil. Daarnet
sprong er zelfs eentje weg. Doe jij maar.’
Ze nam een slokje wijn.

Mooie taal, mooi verhaal, mooie tekeningen.
Kortom: mooi boek!