Spegel en Sonde

In Spegel en Sonde maak je kennis met Pippy Doutzen van der Hoop. Haar leven als jonge vrouw, als kunstenares, moeder en partner. Dan ontmoet je haar weer als ze midden 50 is. Ze heeft met een nieuwe partner nog twee kinderen gekregen. Inmiddels is ze werkzaam als tandartsassistente. Haar situatie is veranderd. Tijd en ruimte voor haar talent als kunstschilder is er nog maar weinig.
Doutzen heeft in de tussenliggende jaren een moeizaam contact met haar familie, omdat ze zich niet gehoord voelde over gebeurtenissen in het verleden.
Beetje bij beetje krijg je door kleine puzzelstukjes inzicht in wat er is gebeurd, en hoe de verhoudingen lagen en liggen.
Stap voor stap lijkt Doutzens leven in het heden af te brokkelen door een serie van tegenvallers. En dit op verschillende terreinen van haar leven. Een werkgever die zich niet aan haar eigen afspraken houdt, een nieuwe werkwijze die moeite kost. Haar gezinsleven en de interessante man "buiten de deur" maken haar ook niet blij. Ze begint kleinigheden te vergeten, en dan is Wim ook nog weg!
Doutzen hield mij in spanning: Hoe gaat ze op gebeurtenissen reageren, hoe pakt ze het aan?
Overkomt het haar allemaal? Laat ze het gebeuren? Ja, er wordt vervelend omgesprongen met "oudere werknemers". Ja, we moeten soms kiezen tussen talent en de huur betalen. Maar wat is haar eigen rol in het hele proces? Waar is haar eigen initiatief? Doutzen lijkt ook een beetje een "miezmuizer" ( Annie M.G. Schmidt) .
Doutzens verhaal is een stimulans om elkaar en elkaars talent de ruimte te gunnen met de beste lichtinval, om te investeren in je naasten, en om goed te zorgen voor elkaars huisdieren en iedereen die "begint te vergeten"