lekker vlot geschreven

Het Debuut van Inge de Bever leest lekker.
Ze is een 'woonwagenkind', geboren uit ouders die, na de oorlog, tijdens de krapte op de woningmarkt in een pipowagen woonden. Als student in Leiden ontmoet ze Ilhan, een (van afkomst) Turkse jongen, opgegroeid in Berlijn. Na een periode van vriendschap, blijkt er toch liefde in het spel te zijn. Ze trouwen en krijgen een zoon.
Over haar leven schreef Inge dit boek. Naarmate de tijd verstrijkt, krijgt ze meer en meer in de gaten dat zij een bijzondere relatie heeft. Niet zozeer door haar partner, maar door de wortels die hij heeft in Turkije. Want bij haar verbintenis met hem, krijgt ze er een Turkse familie bij. Dat is wennen. Haar schoonmoeder is de patriarch van de familie en haar wil is wet.
Inge worstelt hiermee.
Door de jaren heen gaan de vrouwen elkaar meer waarderen en beter begrijpen.
Ook de hele cultuuromslag van 'buitenlandse mensen zijn okee' in de jaren 80, naar de verminderde tolerantie in Nederland van nu en haar zorgen hierover brengt ze goed ter sprake.
Ze geeft ons ook een inkijkje in het veranderende Turkije.
Ik heb genoten van dit boek, het bleef boeien tot de laatste bladzijde.