Anne Frank, maar dan anders....

Zoo lang ik hoop te leven
Auteur: Claudia Carli (2019)

Dit boek las ik voor de debuutprijsjury.
Het boek is geschreven naar aanleiding van een poëziealbum van een 13 jarig joods meisje, Alie, die tijdens de oorlog vergast is. Zij had het poëziealbum voor haar verjaardag gekregen en liet al haar vriendinnen, meester en haar vader er een versje in schrijven.
Toen, na de oorlog, alleen haar grote zus terugkwam en het album vond, besloot Gretha het album haar leven lang te bewaren. Na haar overlijden kwam het bij toeval in handen van Claudia Carli.
Zij zocht uit hoe de geschiedenis van de meisjes verlopen was en breit het verhaal van de tweede wereldoorlog aan elkaar met de versjes van de kinderen.
Het is een waardevol document geworden. Carli heeft zich goed ingeleefd in de belevingswereld van een jong meisje in de oorlogsjaren. Alie’s hechte band met haar vriendinnetje Jenny en haar hond Roos geven daar uiting aan.
Het boek heeft mij geleerd hoe vreemd het geweest moet zijn dat er steeds meer beperkingen voor joden kwamen tijdens de oorlog. Alsof zij als mens opeens niets meer waard waren. Ook de woede van de volwassenen, die vaak weer verstopt werd voor de kinderen, voor zover dat mogelijk was, is daar een uiting van.

Ik nomineer dit boek zeker voor de debuutprijs. Het boek is met vaart geschreven, zonder sentimenteel te zijn. Ook is alles goed gedocumenteerd en onderbouwd.
Alie was net even jonger dan Anne Frank, maar daar doet het boek wel aan denken.

Pioen mei 2020.