Gekleurde nachten

Het verhaal neemt je mee naar Parijs met al zijn kleine steegjes en drukke straten waar je anoniem kunt rondlopen.
Je stapt het leven van Belle en Miley binnen. Zo op het eerste oog lijkt Belle een grijze muis die veel waarde hecht aan structuur en routine. Een schooljuf die de eindjes aan elkaar moet knopen voor haarzelf en haar dochtertje.

Als ze op een dag met Miley in de draagzak naar huis gaat, lopen ze voorbij een steegje waar een man in nood lijkt te zijn. Dan ontwaakt er iets in haar en aarzelt ze niet maar grijpt in. Helaas blijkt dit een vergissing, ze slaat snel op de vlucht maar denkt ondertussen in haar hoofd helder na over de stappen die ze zet. Als ze samen met Miley terug in haar vertrouwde omgeving is voelt ze zich veilig, maar ze dwaalt in haar hoofd steeds terug naar die paar indringende ogen die heel kort en vluchtig haar blik vingen.

Wat een sterk debuut!
De spanning is vrij snel in het begin te voelen en houd me vast.
De personages hebben diepere lagen, ze zijn niet wie ze lijken, ze hebben allen een eigen verhaal en achtergrond, je krijgt steeds een korte terugblik maar nog niet het geheel. Het is net als een ui die je laag voor laag af moet pellen, ik wil steeds alleen maar meer weten en lees dan ook gretig door.

Het verhaal is een aparte maar goede mix van spanning, romantiek, humor, onbevangenheid, schattig en hier en daar ook echt gruwelijkheden, toch klopt alles.

Het verhaal sluit af met een heel spannende cliffhanger, die vragen oproept maar ook de zin naar door lezen oproept. Mijn geduld wordt op de proef gesteld.