Laat je niet meer los

Een tijdje geleden zag ik een oproep voor mensen die als eerste het boek “De laatste meisjes” van Riley Sager wilden lezen. Door de omschrijving werd ik enorm nieuwsgierig naar het boek. Op de getoonde kaft stond een reactie van Karin Slaughter, 1 van mijn favoriete auteurs waardoor ik het boek nog liever wilde lezen.

Toen ik eenmaal begonnen was met lezen had het verhaal mij al snel in zijn greep. Stoppen met lezen om te slapen, voor de kinderen te zorgen, naar het toilet te moeten, eigenlijk alles waardoor ik niet verder kon lezen irriteerde me. Ik wilde immers weten hoe het verder zou gaan. Er bleven maar vragen in me opkomen. Wat is er werkelijk gebeurd? Wat zit er verstopt in het hoofd van Quincy? Waarom is Lisa gestorven? Waarom bleven juist deze 3 leven terwijl de mensen om hun heen stierven? Zo ontzettend veel vragen waar je alleen maar antwoord op krijgt door te blijven lezen.

Het verhaal zet je aan het denken, speelt met je hoofd, geeft je even wat adempauze en sleept je dan weer mee in een psychologisch spel. Soms bloedstollend en adembenemend, dan weer emotioneel, het pakt je vast en laat je niet meer los.

Wat mij betreft een enorme aanrader voor iedereen die gek is op thrillers!