Taalgrinniken om een brutaaltje en een gozer uit links om de hoek

Er was eens een prinsesje…….dat een nieuw avontuur beleefde, maar ze wachtte al sinds ’s ochtends vroeg op dat avontuur: ‘onze’ eigenwijze, verwende, brutaaltje Pomtidom! Ze stampvoet, ze heeft het koud en roept ongeduldig uit: ‘Waar blijft die gozer nou?’

Pom wacht al heel lang zonder resultaat op Tobias uit het rijk links om de hoek. Vorig jaar was Tobias verlegen, maar nu zijn ze zeven. Pom verwacht dus wel een motor en wat gitaarspel. Dat blijkt alleen anders uit te pakken…..
De prinsenkinderen zijn nogal anders van karakter en hebben een ander idee van samen spelen, de breedsprakige Pom bepaalt graag wat er gaat gebeuren. Tobias daarentegen is erg verlegen en durft gelukkig te reageren zodra Pom roept: ‘Ik ben de baas en jij mijn slaaf, dit wordt een leuke dag!’.
Als Tobias vindt dat ze aardig moet zijn, wordt Pom kwaad. Ze wil Tobias een lesje leren, maar hij trapt er niet in. Als ze gaat kijken waar hij blijft, krijgt het verhaal een heel andere wending…. Hoe dat verder gaat, is heel leuk om voor te lezen én zelf te lezen!

Wie ooit ‘Pomtidom viert Sinterklaas’ heeft gelezen, valt dit oblong prentenboek onmiddellijk op.
Voor anderen zal een geweldige kennismaking niet lang uitblijven bij het zoeken van een nieuw voorleesverhaal. De kleurrijke, fantastische omslagillustratie van Noëlle Smit springt direct in het oog. Je zou bijna de naam van schrijver Kim van Kooten over het hoofd zien, maar dat is niet terecht. De hilarische, zo spitsvondig en goed gekozen woorden op rijm lezen als een trein. En maken je als lezer en luisteraar verschillende keren aan het lachen. Daarbij wordt tijdens het lezen de woordenschat en kennis van uitdrukkingen uitgebreid ‘tot het schaamrood op je oren reuzeslecht gênant gekwetst en je ogen als schoteltjes als een blamage zijn uitgeraasd.’ In een soms ironische humor die je kind laat grinniken wordt door het verhaal ook nog een boodschap verteld.

Dit prentenboek waarin alles is afgestemd: kleur, tekst, illustratie en detail met daarin verwerkt andere kunst, kan niet anders dan een geweldig verhaal zijn.
Je schiet bij het lezen constant in de lach en kinderen zijn nauwelijks nodig als publiek, je praat vanzelf hardop. Je wijst elkaar op de draaitrap, de Matissevormen, de Griekse amforen of die ene knollendrol met vliegjes in de hoek en de strikken uit haar haar op de grond.
Om superhard zonder te stoppen vaak voor te lezen, deze tijdloze topper: tot ziens!