liberté égalité fraternité in eigen normale stijl

Deze roman met strak mooi omslag vraagt nog steeds om een leesbeleving. Vrijdag móest deze vlotlezende roman eerst uit voordat helaas de boeken weer werden ingepakt. Zaterdag onderweg met een blik op de Eiffeltoren waartegenover je het plein Trocadéro weet, dacht ik wel wat te schrijven over hoofdpersoon Julian Perceval. Niet dus. Want wat vertel of verklap ik over deze wat naïeve, doelgerichte, rechtlijnige, ambitieuze, mogelijk aankomende rechter van pakweg 25 jaar die terechtkomt in de grote stad? Welkom in de wereld wordt hij min of meer bij toeval geheten door Danto en Bram. En daar is ook de kunstzinnige huisgenoot Elodie met haan.

Intussen ligt het boek mij een paar dagen aan te kijken. Het Trocadéro van de toeristen, waar wijzelf ooit op onze eerste avond in verlicht Parijs belandden en zelfs eerder niet van het bestaan afwisten of het Trocadéro als woonomgeving met alles wat een immense stad met zich meebrengt dus mogelijk ook Trafalguar Square had kunnen zijn?

Ja en nee. Het is echt wel Parijs, op de achtergrond de hedendaagse realiteit en de dreiging van nu. De jongeling die voor een semester studeren alvorens aan een echte baan te beginnen enige tijd naar het buitenland gaat, kan wel overal gesitueerd worden. Maar wat is nu werkelijk Julians ambitie, zijn gedrevenheid? Een hoger doel? Kent hij het echte leven waarover hij moet gaan beslissen? M.n. Danto sleept hem mee. Tot bevelens aan toe waardoor je Julian wilt toeroepen: open je ogen, gebruik je verstand en ga voor het doel waarvoor je hier bent, dus ook plaatsen bezoeken waar ooit je oom was.

Danto is een bijzonder raadselachtig persoon. Met eveneens een vader die een bepalende rol heeft. Bijna had ik nog een extra verhaallijn als ontknoping zien aankomen. Soms denk je dat door de vooruitblik van de schrijver in de gedachten van Julian of door de dromen. - Wie heeft er geen verborgen kanten?

Duidelijke proza die tevens uitlegt, die informatie prijsgeeft en toch blijf je lezen; zit een verhaal in je hoofd terwijl het einde niet overrompelend is, want in feite zijn een paar woorden in een gesprek al bepalend voor een eindbeslissing. Geloof ik. L.E.F.