IJslandse broederliefde

De twaalfjarige Álfur is een doodgewoon kind uit Kópavogur, IJsland. Hij woont samen met zijn vader, moeder en drie jaar oude broertje Eiki. Na school gamet hij met zijn beste vriend Ragnar en maakt hij filmpjes voor op YouTube. De vrienden dromen ervan om wereldberoemde turners te worden en om te gaan backpacken in Zuid-Amerika.
Met Álfurs familie is van alles aan de hand. Zijn tante Harpa was ooit de beste turnster van IJsland, maar niemand in de familie praat meer met haar. Ook is Eiki onlangs gediagnosticeerd met autisme, waardoor Álfurs wereld op zijn kop staat. Zijn ouders houden zich met niets anders bezig: ze praten constant over Eiki, introduceren een speciaal dieet en plasticvrij huishouden en praten zelfs over verhuizen. Omdat Álfur soms wel de enige lijkt die zijn broertje begrijpt, wordt het zijn missie om hem van alles te leren. Hij moet en zal bewijzen dat zijn broertje helemaal niet anders is.

Meteen in het oog sprong de ontzettend kleurrijke cover van Linde Faas; deze maakt meteen al dat je het boek wil lezen. En dat moet je ook zeker doen; het is een ontroerend familieverhaal, verteld vanuit het perspectief van Álfur. Je volgt hem in zijn groei van weerstand tegen de diagnose van zijn broertje naar acceptatie ervan. Hij komt daarin soms erg volwassen over: “Ik wil niet net als mama alles op dat autisme afschuiven. Eiki heeft een persoonlijkheid. Hij is niet alleen een verzameling autismekenmerken.” De broederliefde in dit verhaal is erg mooi en lief en dit maakt ook dat je meteen van het personage Álfur gaat houden. Daarnaast is er nog een kwestie met zijn tante. Tot het einde blijft onuitgesproken wat er nu aan de hand is (want: perspectief van Álfur), maar als ervaren lezer lees je het wel eerder tussen de regels door. Maar het is mooi om te lezen hoe een twaalfjarige dit ervaart. Kortom: mooi gelaagd verhaal in veel korte en iets langere hoofdstukken. Ik zou zeggen vanaf ongeveer 9 jaar.