Deik van een Roman?

Me voor het eerst aangemeld voor een Leesclub en voor Hebban mocht ik het boek ‘Het Licht Dooit’ van Xander Jongejan lezen. Een boek dat door de schrijver in eigen beheer is uitgegeven.

Het verhaal gaat over Deik (Michiel van Dijk) een persoon die het donker prefereert en je leert hem kennen als een dakloos persoon.

De schrijver maakt gebruik van tijdsprongen die van voor naar achter, links om en dan weer rechts om verspringen met daarbij flink wat hiaten die je als lezer zelf mag/kunt invullen. Zo was mij niet geheel duidelijk hoe de hoofdpersonage precies dakloos geraakt was.

We maken hem mee als middelbaar scholier, waar hij zijn passie voor schrijven ontdekt en ontplooit met Vriend Klootzak (erg passende bijnaam, wat had ik een hekel aan deze persoon). Later krijgt hij een relatie met Ellen, een actrice die hij liefkozend Ellende noemt, wat deze persoon ook helemaal waar maakt. En waardoor het helemaal mis gaat met Deik en hij eindigt als dakloze. Gelukkig komen er ook nog een aantal wèl sympathieke karakters voor in het verhaal van Deik, die voor een vrolijke noot zorgen en het wel goed voor hebben met onze hoofdpersoon.

Door de tijdsprongen vraagt Jongejan je wel bij de les te blijven, maar wat ik vooral heel sterk vind van hem, is dat hij heel beeldend schrijft in korte, staccato zinnen en naar het poëtische toe. Dat maakt dat je het boek nagenoeg in 1 ruk uitleest.

Ook vind ik het onderwerp gedurfd: Daklozen. Want wat weten we eigenlijk van deze mensen? Ze hebben allemaal hun eigen verhaal hoe het zo gekomen is, maar zij zijn de mensen waar de meesten van ons het hoofd van afwenden, we willen ze niet zien en het ‘waarom’ weten evenmin.

‘Het Licht Dooit’ is een aardige roman, het verhaal had van mij uitgebreider gemogen, het karakter Deik dieper beschreven evenals iedereen die op zijn pad komt en ik denk dat een uitgever daar ook wel op gehamerd zou hebben. Maar hé, hoe stoer is het om je boek in eigen beheer uit te brengen!! Daarvoor huldo’s voor Jongejan.