Aan bovenstaande recensies heb ik qua inhoudelijkheid niets toe te voegen. Wagner heeft met IJsmaan een boek geschreven beter dan welk boek dan ook van Henning Mankell. De volgende zinssnede uit het boek bleef me dagenlang bij: "... toen strekte hij zijn armen naar haar uit en ontving het verdriet, dat diep en vlijmscherp in hem binnendrong en hem nooit meer zou verlaten." Vijf sterren is niet genoeg.