Tienerliefde in een grappig winterjasje

Terwijl de pijnlijke wonden nog helen van een aan diggelen gevallen droom, moet Muis haar oude leven weer oppakken. Voordat school echt begint gaat ze met haar vroegere klas op wintersport. Gelukkig wordt ze weer warm ontvangen, maar wel door de ergste weirdo’s: Keira en Connie. Oude vriendschappen, maar ook oude angsten komen weer terug. En dan heb je nog de valse, roddelende Scarlett en die ene leugen die Muis beter niet had kunnen vertellen...  

Jack en zijn vrienden gaan ook op wintersport met school en hebben er zin in. Deze vakantie is dé kans om eindelijk een “meisje te scoren”. Het lijkt zo simpel, een leuk meisje vinden die ze hun eerste kus kan bezorgen. Het drama wat dit plan veroorzaakt hadden ze dan ook niet verwacht. Maar ja, van tevoren hadden ze ook niet kunnen weten dat er een beroemde zanger zou zijn die als twee druppels water op Jack lijkt. O ja, ze waren vast ook niet voorbereid op een agressieve hamster.  

Lucy Ivison en Tom Ellen hadden verkering met elkaar op de middelbare school en zijn daarna altijd vrienden gebleven. Nu hebben ze al twee boeken samen geschreven. Jacks perspectief is geschreven door Tom en Lucy heeft Muis tot leven gewekt. Tom heeft net als Jack in een vreselijke punkband gespeeld toen hij vijftien was. Lucy herkent zichzelf vooral in de vriendinnen van Muis, Keira en Connie.  

De Never Evers is geschreven met humor. Humor waar je van kan genieten, maar wat soms ook even teveel kan zijn. In het begin is het even wennen aan de creatieve vergelijkingen en later werkt het weer alleen maar goed en maakt het het verhaal lekker luchtig. Zinnen als: “Hij was knap en – als hij glimlachte – echt supersexy” voegen daarentegen niet veel toe. Waarom diegene knap en sexy is, wordt namelijk niet verteld. Lezers met fantasie kunnen het zelf bedenken, maar ook lezers die hun hoofd hebben gevuld met alles (behalve creativiteit), hoeven zich geen zorgen te maken. Want van de beschrijving van buitenaf merk je misschien niet dat Jack er mooi uit ziet, maar doordat je telkens weer in zijn huid kruipt kom je erachter dat hij genoeg schoonheid heeft van binnen. Hetzelfde geldt voor Muis. Het wisselende perspectief maakt het plaatje af.  

De Never Evers laat zien dat hoewel je eerste tienerjaren misschien eng en verwarrend zijn, iedereen er doorheen moet. Je hebt geluk als je vrienden hebt net als Jack en Muis, ook al zijn ze soms irritant. Maar de allerbelangrijkste les die je van dit vlotte, grappige boek kan leren is dat je je vooral niet te veel zorgen moet maken, want het komt allemaal goed. Zelfs die eerste kus...