Slee neemt je mee

Veel kinderen hebben er weleens dromerig over nagedacht: een eigen band hebben. Bij Julia en haar broer Thijs is deze wens uitgekomen. Julia kan haar hart en ziel kwijt in de band, die steeds meer succes heeft. Zelfs haar beste vriendin Emma helpt mee. Voor een broer en zus kunnen Thijs en Julia ontzettend goed met elkaar overweg. Ze hebben het altijd gezellig, bijvoorbeeld tijdens het schrijven van liedjes voor de band.  

Dat is in tegenstelling tot hun ouders, het lijkt wel of die het nergens over eens kunnen zijn. Het geruzie en geschreeuw gaat maar door. Ze gedragen zich als een stelletje kleuters. Er ontstaat een vreselijke, verscheurende oorlog tussen de twee mensen waar Thijs en Julia het meest van houden. Een oorlog waarin broer en zus mee moeten `vechten`. Het is een hopeloze strijd waar alles uit hun dagelijkse leven onder lijdt. Wat zal er nog overblijven van hun perfecte leventje, van de band?  

Het is niet gemakkelijk als je ouders ruzie hebben en Carry Slee kan het weten. Haar eigen ouders zijn uit elkaar gegaan toen ze jong was. Het is een belangrijk onderwerp om over te schrijven en lezen, veel kinderen weten niet hoe ze er mee om moeten gaan. Maar zelfs als je er zelf geen last van hebt, moet je dit boek lezen. Daar zijn twee redenen voor:  

Ten eerste gaat dit boek niet alleen over familiebanden die langzaam uit elkaar getrokken worden, het gaat ook over hoe mooi zo´n band met je broer of moeder is en hoeveel je er wel niet aan hebt. Dit boek zal je je familiebanden laten waarderen, ook al is er niks meer van over dan een dun draadje.  

Ten tweede moet je dit boek gewoon alleen al lezen om de lijm die op de kaft zit. Huh, lijm? Ja, lijm. Als je Kapot eenmaal op pakt zit hij vast aan je handen, je kan het boek niet meer neerleggen tot je het uit hebt. De basis van deze lijm bestaat uit de strakke spanningsboog. Bijna elk hoofdstuk heb je een nagel minder, omdat deze een nagelbijtend einde heeft. De lijm plakt ook al binnen een paar seconden door de grappige en herkenbare karakters. Bandleden Roy en Eric bijvoorbeeld; Roy probeert elke ‘chickie’ te versieren en Eric met zijn sixpack komt altijd te laat aanrennen. Door deze en meer ingrediënten zal zelfs na de tiende keer dat je dit boek oppakt, de lijm nog blijven plakken.  

Carry Slee laat zien dat alles wat kapot gaat, weer gemaakt kan worden, ook al zitten de puzzelstukjes uiteindelijk op een andere plek. Ook laat ze zien dat het mogelijk is om na meer dan vijftig boeken een verhaal te schrijven dat de lezer mee neemt alsof het de eerste is.