Lezersrecensie
onschuldig
“Onschuldig” is een meeslepende thriller die de lezer vastgrijpt vanaf de eerste pagina. De schrijver creëert een complex plot en wekt de personages tot leven. In zijn boek worden we meegesleept in een wereld waarin rechtvaardigheid erg kostbaar en onschuld een fragiel concept is.
Dit boek werd geschreven door David Baldacci. Het is het eerste boek van een reeks waarin huurmoordenaar Robie Will de hoofdrol speelt. Baldacci is jurist van opleiding. Dit vertaalt zich in de manier waarop hij zijn thrillers schrijft. Er zijn namelijk veel passages over de juridische kant van de zaak.
Wat ik zeer aangenaam vond bij het lezen van het boek is de karakterverandering die het hoofdpersonage onderging. Will Robie is een huurmoordenaar voor de Amerikaanse staat en vermoordt zonder enige vorm van proces mensen die het potentieel hebben om een gevaar te vormen voor Amerika. Daarom kan je dus wel zeggen dat zijn beroep niet erg ethisch is. Ook vermoordt hij al zijn slachtoffers op een heel kille, koude manier. Het lijkt hem emotioneel niet te raken. Op basis hiervan zou je kunnen zeggen dat hij eerder een slecht personage is maar wel met een ‘hoger doel’, nl. het beschermen van zijn land. Ook is hij een heel asociaal persoon. Hij is niet erg makkelijk in de omgang en durft eigenlijk niemand te vertrouwen, omdat hij de gevaren van zijn beroep kent. Hij heeft geen familie en zo goed als geen vrienden. Toch wordt hij doorheen het verhaal wat softer maar dit gaat niet ten koste van zijn professionalisme als huurmoordenaar. Zo neemt hij bijvoorbeeld een jong meisje, Julie, onder zijn hoede, terwijl hij het meisje eigenlijk niet eens kent. Ook wordt hij verliefd op een jonge vrouw uit zijn appartement, Annie Lambert. Dit is iets wat hij daarvoor nooit zou hebben gedaan, aangezien hij zich hierdoor kwetsbaar opstelt en mogelijks ook zijn job in gevaar brengt. Die verschillende tegenstellingen van het personage vind ik zeer interessant. Hoewel hij een seriemoordenaar is, heeft hij toch ook een moreel kompas en doet hij eigenlijk altijd het goede, rekening houdend met het grotere plaatje, en helpt hier talloze mensen mee. De job die hij uitoefent vereist een do-the-job-don’t-think ingesteldheid. Het is namelijk niet aan hem om vragen te stellen, maar hij moet gewoon doen wat hem bevolen wordt. Toch kan van dit personage niet gezegd worden dat hij een ‘volgeling’ is. Hij is namelijk heel erg klever en vooral uitstekend in het analyseren van situaties en mensen, wat hem ook heel erg goed maakt in zijn job.
Een vaak terugkomend element in het boek is de strijd tussen goed en kwaad. Ondanks zijn job als seriemoordenaar, is Will Robie iemand die altijd het goede nastreeft. De manier waarop dit gebeurt, is op sommige momenten wel discutabel. Dat is ook eigenlijk de vraag die het boek zich stelt: heiligt het doel de middelen? Uit het boek wordt ook duidelijk dat om het goede te bereiken of het kwade te voorkomen vaak regels moeten worden overtreden. Zo zegt Will Robie op een moment: “Regels bestaan er enkel om overtreden te worden.”
Wat ik persoonlijk ook mooi vind aan het boek is dat ondanks er veel geweld in het boek voorkomt, het geweld totaal niet overdreven is of verheerlijkt wordt. Zo geeft het hoofdpersonage zelf aan dat
eenmaal je iemand vermoord hebt, je niet meer kan teruggaan en het iets is waarmee je voor de rest van je leven zult moeten leren leven. Daarom is Will alleen in staat om mensen te vermoorden die echt door en door des duivels zijn, zoals terroristen die plannen maken om honderden mensen te vermoorden. Na een moord op zo’n persoon, is hij wel nog in staat verder te leven, omdat hij meent dat hij van de wereld een betere plaats heeft gemaakt. Hij zou nooit iemand kunnen vermoorden puur uit eigenbelang of een persoonlijke vete.
Bovendien had het verhaal een erg leuke verhaallijn. De schrijver wist er enorm veel spanning in te brengen. In het begin van het verhaal had Robie namelijk de opdracht gekregen om een vrouw te vermoorden. Maar net wanneer hij op het punt staat de vrouw neer te schieten, verandert hij van gedacht, maar er was nog een back-upsluipschutter aanwezig die de vrouw toch doodschoot. Vanaf dat moment wist Robie dat hij in grote problemen was en moest vluchten voor zijn leven. Op zijn vlucht komt hij Julie tegen, een meisje dat ook net aan de dood is ontsnapt nadat haar ouders werden vermoord. Robie besluit haar onder zijn hoede te noemen en onderzoekt zowel de moord op de vrouw als de moorden op de ouders van Julie. Vanaf dan merkt hij dat beide zaken misschien wel met elkaar te maken zouden kunnen hebben en ontdekt hij verraad tot de hoogste regionen van een van de machtigste landen ter wereld. De build-up van het verhaal was erg lang, maar dit zorgde ook voor een goede spanningsopbouw. Er waren veel mysterieuze elementen in het verhaal, zoals verraders en een man die zich blauwe man laat noemen en zijn macht gebruikt om de zaak op te lossen. Dé gebeurtenis van het verhaal (nl. de moorden) gebeuren al heel vroeg in het boek, maar het bleef erg spannend omdat je voelt dat er iets gaat gebeuren, maar je geen clue hebt wat dat zou zijn. Wel wist je dat er iets groots zat aan te komen, aangezien er sprake was verraad en omkoping tot de hoogste regionen.
De reden dat ik voor dit boek heb gekozen is, omdat ik eerder al een van zijn boeken had gelezen, namelijk “Het recht van de macht”. Ik vond dit ook een zeer goed boek, maar er zijn wel veel gelijkenissen tussen dit boek en “Onschuldig”. Het recht van de macht ging namelijk ook over een doofpot affaire van een van de machtigste mensen van het land. Het hoofdpersonage komt hier achter en het hele verhaal lang probeert hij om deze doofpot bekend te maken en het land te behoeden van nog meer schade. Ook in het Recht van de macht had het hoofdpersonage een moreel kompas maar een ethisch discutabel beroep. Het hoofdpersonage, Luther, was namelijk een dief die van rijk mensen stal. Gelukkig gingen de gelijkenissen wel niet zo ver dat het boek voorspelbaar werd, integendeel, het bleef spannend tot de laatste pagina.
Wat het boek ook leuk maakte om te lezen was dat er heel erg veel weetjes in zaten en dat er echt een goed beeld werd geschetst van de verschillende overheidsdiensten in Amerika en hoe een politieonderzoek eraan toe ging. Daarom leek het boek wel allesomvattend: het had spanning, er was een politieke inval, een held met een moreel kompas en was de verhaallijn ingewikkeld genoeg om interessant te zijn, zonder verwarring te zaaien. Daarom ben ik van mening dat dit boek echt wel een aanrader is en de moeite waard is om te lezen voor wie zich interesseert in misdaden, de psychologie erachter en politiek.
Dit boek werd geschreven door David Baldacci. Het is het eerste boek van een reeks waarin huurmoordenaar Robie Will de hoofdrol speelt. Baldacci is jurist van opleiding. Dit vertaalt zich in de manier waarop hij zijn thrillers schrijft. Er zijn namelijk veel passages over de juridische kant van de zaak.
Wat ik zeer aangenaam vond bij het lezen van het boek is de karakterverandering die het hoofdpersonage onderging. Will Robie is een huurmoordenaar voor de Amerikaanse staat en vermoordt zonder enige vorm van proces mensen die het potentieel hebben om een gevaar te vormen voor Amerika. Daarom kan je dus wel zeggen dat zijn beroep niet erg ethisch is. Ook vermoordt hij al zijn slachtoffers op een heel kille, koude manier. Het lijkt hem emotioneel niet te raken. Op basis hiervan zou je kunnen zeggen dat hij eerder een slecht personage is maar wel met een ‘hoger doel’, nl. het beschermen van zijn land. Ook is hij een heel asociaal persoon. Hij is niet erg makkelijk in de omgang en durft eigenlijk niemand te vertrouwen, omdat hij de gevaren van zijn beroep kent. Hij heeft geen familie en zo goed als geen vrienden. Toch wordt hij doorheen het verhaal wat softer maar dit gaat niet ten koste van zijn professionalisme als huurmoordenaar. Zo neemt hij bijvoorbeeld een jong meisje, Julie, onder zijn hoede, terwijl hij het meisje eigenlijk niet eens kent. Ook wordt hij verliefd op een jonge vrouw uit zijn appartement, Annie Lambert. Dit is iets wat hij daarvoor nooit zou hebben gedaan, aangezien hij zich hierdoor kwetsbaar opstelt en mogelijks ook zijn job in gevaar brengt. Die verschillende tegenstellingen van het personage vind ik zeer interessant. Hoewel hij een seriemoordenaar is, heeft hij toch ook een moreel kompas en doet hij eigenlijk altijd het goede, rekening houdend met het grotere plaatje, en helpt hier talloze mensen mee. De job die hij uitoefent vereist een do-the-job-don’t-think ingesteldheid. Het is namelijk niet aan hem om vragen te stellen, maar hij moet gewoon doen wat hem bevolen wordt. Toch kan van dit personage niet gezegd worden dat hij een ‘volgeling’ is. Hij is namelijk heel erg klever en vooral uitstekend in het analyseren van situaties en mensen, wat hem ook heel erg goed maakt in zijn job.
Een vaak terugkomend element in het boek is de strijd tussen goed en kwaad. Ondanks zijn job als seriemoordenaar, is Will Robie iemand die altijd het goede nastreeft. De manier waarop dit gebeurt, is op sommige momenten wel discutabel. Dat is ook eigenlijk de vraag die het boek zich stelt: heiligt het doel de middelen? Uit het boek wordt ook duidelijk dat om het goede te bereiken of het kwade te voorkomen vaak regels moeten worden overtreden. Zo zegt Will Robie op een moment: “Regels bestaan er enkel om overtreden te worden.”
Wat ik persoonlijk ook mooi vind aan het boek is dat ondanks er veel geweld in het boek voorkomt, het geweld totaal niet overdreven is of verheerlijkt wordt. Zo geeft het hoofdpersonage zelf aan dat
eenmaal je iemand vermoord hebt, je niet meer kan teruggaan en het iets is waarmee je voor de rest van je leven zult moeten leren leven. Daarom is Will alleen in staat om mensen te vermoorden die echt door en door des duivels zijn, zoals terroristen die plannen maken om honderden mensen te vermoorden. Na een moord op zo’n persoon, is hij wel nog in staat verder te leven, omdat hij meent dat hij van de wereld een betere plaats heeft gemaakt. Hij zou nooit iemand kunnen vermoorden puur uit eigenbelang of een persoonlijke vete.
Bovendien had het verhaal een erg leuke verhaallijn. De schrijver wist er enorm veel spanning in te brengen. In het begin van het verhaal had Robie namelijk de opdracht gekregen om een vrouw te vermoorden. Maar net wanneer hij op het punt staat de vrouw neer te schieten, verandert hij van gedacht, maar er was nog een back-upsluipschutter aanwezig die de vrouw toch doodschoot. Vanaf dat moment wist Robie dat hij in grote problemen was en moest vluchten voor zijn leven. Op zijn vlucht komt hij Julie tegen, een meisje dat ook net aan de dood is ontsnapt nadat haar ouders werden vermoord. Robie besluit haar onder zijn hoede te noemen en onderzoekt zowel de moord op de vrouw als de moorden op de ouders van Julie. Vanaf dan merkt hij dat beide zaken misschien wel met elkaar te maken zouden kunnen hebben en ontdekt hij verraad tot de hoogste regionen van een van de machtigste landen ter wereld. De build-up van het verhaal was erg lang, maar dit zorgde ook voor een goede spanningsopbouw. Er waren veel mysterieuze elementen in het verhaal, zoals verraders en een man die zich blauwe man laat noemen en zijn macht gebruikt om de zaak op te lossen. Dé gebeurtenis van het verhaal (nl. de moorden) gebeuren al heel vroeg in het boek, maar het bleef erg spannend omdat je voelt dat er iets gaat gebeuren, maar je geen clue hebt wat dat zou zijn. Wel wist je dat er iets groots zat aan te komen, aangezien er sprake was verraad en omkoping tot de hoogste regionen.
De reden dat ik voor dit boek heb gekozen is, omdat ik eerder al een van zijn boeken had gelezen, namelijk “Het recht van de macht”. Ik vond dit ook een zeer goed boek, maar er zijn wel veel gelijkenissen tussen dit boek en “Onschuldig”. Het recht van de macht ging namelijk ook over een doofpot affaire van een van de machtigste mensen van het land. Het hoofdpersonage komt hier achter en het hele verhaal lang probeert hij om deze doofpot bekend te maken en het land te behoeden van nog meer schade. Ook in het Recht van de macht had het hoofdpersonage een moreel kompas maar een ethisch discutabel beroep. Het hoofdpersonage, Luther, was namelijk een dief die van rijk mensen stal. Gelukkig gingen de gelijkenissen wel niet zo ver dat het boek voorspelbaar werd, integendeel, het bleef spannend tot de laatste pagina.
Wat het boek ook leuk maakte om te lezen was dat er heel erg veel weetjes in zaten en dat er echt een goed beeld werd geschetst van de verschillende overheidsdiensten in Amerika en hoe een politieonderzoek eraan toe ging. Daarom leek het boek wel allesomvattend: het had spanning, er was een politieke inval, een held met een moreel kompas en was de verhaallijn ingewikkeld genoeg om interessant te zijn, zonder verwarring te zaaien. Daarom ben ik van mening dat dit boek echt wel een aanrader is en de moeite waard is om te lezen voor wie zich interesseert in misdaden, de psychologie erachter en politiek.
1
Reageer op deze recensie