Grijs

Van boekverkoper naar thrillerschrijver: de Britse debutant Joseph Knox zit al zijn hele leven met zijn neus in de boeken. Hij schreef Sirenen, een thriller die door auteurs als Val McDermid en Lee Child geprezen wordt.

Uit de gratie gevallen rechercheurs kennen we wel, maar Joseph Knox gaat met zijn personage Aidan Waits net een stapje verder. Waits wordt voor een keuze gezet: een direct ontslag of meedoen aan een langdurige, gevaarlijke undercoveroperatie. Hij infiltreert in de onderwereld van Manchester.

En dat doet hij met verve: strak van de speed en in een roes door de alcohol beweegt hij zich door de discotheken en feesten. Hier ontmoet hij meisjes die drugs vervoeren en de man achter de gehele drugsscene: Zain Carver. Ondertussen krijgt hij een zij-opdracht van een machtige man: het in de gaten houden van zijn dochter Isabelle Rossiter, een van de nieuwe meisjes van Carver.

Als je wilt weten wat een thriller noir is, dan moet je vooral dit boek lezen. Het is schimmig en de lijntjes tussen zwart en wit zijn er bijna niet. Eigenlijk is alles en iedereen grijs. Iedereen lijkt een dubbele agenda te hebben en laat het achterste van zijn tong niet zien. Hoe verder je in Sirenen leest, hoe dieper je de put in gaat. Er lijkt nooit een licht aan het eind van de tunnel te komen. Dat heeft Knox kundig gedaan; tegelijk kunnen mensen die meer van luchtigere boeken houden dit verhaal daardoor beter uit de weg gaan.

Wat wel storend is, is dat de dialogen af en toe heel rommelig lopen. Soms is het zelfs na een paar keer lezen niet duidelijk wie wat nou precies zegt. Op een gegeven moment begint dat te storen. Je wilt niet afgeremd worden op zoiets banaals als ‘wie zegt wat’ en dat is zonde.