Moeilijk begin, prachtig einde.

Na het lezen van Zusac's 'De Boekendief' waren mijn verwachtingen best wel hoog te noemen.
De bruggenbouwer gaat over de lotgevallen van de familie Dunbar. Vijf broers met evenveel huisdieren groeien op zonder ouders en zonder regels.
Gaandeweg maak je kennis met de verschillende broers (het boek is in de ik-vorm geschreven door de oudste) en kom je meer te weten wat er gebeurde met de ouders.
Ik vond het moeilijk om 'in' het boek te komen, misschien wel door de heel aparte zinsbouw, het gebruik van de ik-vorm (terwijl de belangrijkste persoon toch wel een andere broer is), het wisselen tussen veel verschillende tijdsperiodes en de vele verschillende verhaallijnen.
Bijna had ik het boek aan de kant gelegd want het begin sprak mij echt niet aan. Toch ben ik blij dat ik even doorgebeten heb want gaandeweg vallen alle puzzelstukjes zowat in elkaar en het lezen gaat ook vlotter.
Om te eindigen blijf je eigenlijk over met een goed boek over hoe verschillend wordt omgegaan met liefde en verlies.