Ik heb net Bezeten van mij gelezen en vond het zo spannend en aangrijpend dat ik nu toe ben aan een minder spannend boek. Ik kreeg soms dezelfde gemoedstoestand als Alice. Het is de eerste keer dat een boek me zo aangrijpt en dat pleit voor de schrijfkunst van Nicci French. Van volledige euforie zakt de hoofdpersoon langzaam in een zwart gat, vrezend voor haar eigen leven. Ook ik had even geen honger en voelde me beverig als Alice weer iets ontdekte en verborgen moest houden. Geweldig boek, maar wel beklemmend angstig. Ik lees even geen Nicci French, hoewel ik er nog twee heb te gaan.