Verandert er ooit iets?

Ik mocht dit boek lezen met de leesclub van de boekenreizigers.

Nirwana. Een titel die.op veel manieren uitgelegd kan worden maar in dit geval slaat op het doven van het vuur. Het personage van Willem Bruno Adema is gebaseerd op het leven van Pieter Schelte Heerema.

Het verhaal wordt verteld door Hugo Adema. Hij is een bekende kunstenaar die op een dag in 2017 de schrijver Tommy Wieringa ontmoet.
Deze Tommy doet onderzoek naar het oorlogsverleden van de nu 100 jarige grootvader van Hugo, Willem Adema.
Hugo's nieuwsgierigheid wordt gewekt en hij besluit zelf ook op onderzoek te gaan.

In het eerste deel gaat het voornamelijk over Hugo.
Hugo is een eenzame man van begin veertig. Hij heeft een onstuimige relatie gehad met Lois die hem na 12  jaar van de één op de andere dag heeft verlaten. De seks scènes zijn soms expliciet en zouden zo in een boek van Harold Robbins kunnen voorkomen. Hugo mediteert veel en denkt terug aan gelukkiger tijden. Hij bewoont een groot grachtenpand in hartje Amsterdam met nog veel lege ruimtes. Hij had een wens om kinderen te krijgen maar die zal nu ook verkeken zijn is zijn idee. Hij heeft een tweelingbroer die het zowel prive als zakelijk helemaal voor elkaar lijkt te hebben. Hun levens konden niet meer van elkaar verschillen.

Was opa een Nazi die zich had bekeerd of was de overgang naar het verzet valse schijn om na de oorlog zijn hachje te redden en heeft hij al die tijd extreem rechtse  ideeën gehad.
Als hij de dagboeken van zijn grootvader uiteindelijk vindt in het huis van zijn vroegere nanny Beth, schept dat veel duidelijkheid.

In het tweede deel lezen we meer over Willem Adema. Hoe hij zich kon vinden in het gedachtengoed van Adolf Hitler. Waarom hij zich aanmeldde bij de SS.

Als Hugo goed nadenkt dan sympathiseren zowel zijn opa, vader en broer met extreem rechts. Vader was donateur van de Zwarte Weduwe en opa liep in zijn ss uniform. Broer Willem steunt nu Thierry Baudet in wie hij een groots politicus ziet. Een man die zich uit durft te spreken zegt hij
"Nieuwe generatie , dezelfde fascistoïde tendensen". Aldus Hugo.

Tommy Wieringa heeft een intrigerend boek geschreven. Alle ingrediënten voor een goede roman zijn aanwezig. Wat het boek ook interessant maakt is de mix van fictie en non-fictie.
De beschrijvingen van de gebeurtenissen in de tweede wereldoorlog zijn ongecensureerd en zonder opsmuk. De eenzaamheid van Hugo en het verlangen naar menselijk contact is door het hele verhaal aanwezig. De schrijver is er naar mijn idee goed in geslaagd om Hugo een gezicht te geven maar de overige personages blijven wat oppervlakkig. Persoonlijk vind ik dit boek een dikke aanrader. Zeker ook omdat dit een erg actueel boek is. Rechtse politieke partijen zijn bezig aan een opmars in Nederland en veel mensen kunnen zich in hun verkiezingsprogramma's vinden. Dat
is toch wel iets om over na te denken.