Niet enig in zijn soort

Eve is misdaadverslaggever voor iWitness News en doet verslag op een plaats delict. Ze is ervan doordrongen dat ze beelden moet schieten waarmee ze zowel haar baas als haar publiek tevreden stelt. Eve moet collega’s van concurrerende zenders voor blijven in de strijd om de kijkcijfers en ze is dan ook altijd op jacht naar de beste shots en interviews op de crime scene. Naast haar dagelijks werk verzorgt ze thuis haar dementerende vader, iets wat haar zwaar valt. De rekeningen moeten betaald worden en ze heeft nooit eens tijd voor zichzelf. Het behouden van haar baan is prioriteit nummer één.

Na de eerste moord op een jonge vrouw volgt een tweede moord, waarna de moordenaar beelden daarvan naar Eve stuurt. Haar verantwoordelijkheidsgevoel zegt haar de beelden niet uit te zenden, maar de noodzaak om haar baan veilig te stellen dwingt haar om een samenwerking met de moordenaar aan te gaan.

De schitterende doden is de vijfde thriller van Belinda Bauer, voormalig journalist en scenarioschrijver, die in het Nederlands vertaald is door Valérie Janssen. Na drie boeken die zich afspelen in het Engelse Exmoor, is dit haar tweede standalone. Ze won met de eerdere titels Rusteloos land, Opgesloten en Wat dood is verschillende prijzen in Groot-Brittannië. Deze staat van dienst drijft de verwachtingen van haar nieuwste boek alvast op.

'Het mes was in haar gegleden; het bloed was uit haar gekomen en had de handen van de moordenaar verwarmd met de vreugde van zijn creatie.'

De schitterende doden opent met de gruwelijke moord op de 24-jarige Layla Martin. De scène waarin Layla denkt te ontkomen aan haar moordenaar, maar uiteindelijk toch genadeloos door hem wordt afgeslacht, trekt als een film aan je voorbij. Deze openingsscène belooft inderdaad veel goeds, maar helaas volgt er daarna een lang stuk waarin het verhaal verzandt in Eve’s worsteling met de zorg voor haar vader en afdwalingen naar niet ter zake doende achtergrondinformatie over minder prominente figuren in het boek. De eerste helft boeit slechts in lichte mate en had beknopter gekund. Pas op het moment dat Eve zich met de opsporing van de dader gaat bemoeien, komt het tempo hoger te liggen en houdt Bauer de aandacht vast tot de ontknoping.

Het vertelperspectief wisselt tussen Eve en de moordenaar, waarbij je als lezer net iets meer weet dan Eve. Met de wreedheid van de moorden aan de ene kant en de sarcastische situatiebeschrijvingen van het leven van Eve aan de andere kant, is er een mooie balans ontstaan. Het hoofdpersonage Eve is ambitieus, soms naïef en soms impulsief. Ze zorgt voor haar hulpbehoevende vader, maar stiekem hoopt ze dat haar vader dood gaat. Vergezeld van haar cameraman en vriend Joe speurt ze in Londen naar de moordenaar, waarbij Eve onverschrokken op haar doel af gaat en Joe als haar klankbord fungeert. De verhaallijn over de moordenaar biedt informatie over zijn achtergrond en beweegredenen, maar is met name in de tweede helft van het boek van toegevoegde waarde.

Bauer verrast de lezer met De schitterende doden geenszins: het gebruikte recept voor dit boek is verre van origineel. Een moordenaar die zijn daden tot kunst verheft en een onschuldige derde partij betrekt in zijn drang naar erkenning voor zijn ‘werk’, is een gegeven dat we veel vaker tegenkomen in thrillers. Het verloop van de gebeurtenissen is dan ook voorspelbaar. Afgaande op de recensies van haar eerdere boeken, heeft Belinda Bauer meer in haar mars en kan haar nieuwste boek onder de middenmoot worden geschaard.