Een nieuwe kijk op zombies

R was ooit een jonge zakenman. Nu is hij een zombie. Hij heeft door schade en schande geleerd ermee te leven. R woont op een verlaten vliegveld, samen met honderden lotgenoten. De wereld is bijna op zijn eind, de steden zijn verwoest en leeg. Tijdens een jacht op voedsel – alle mensen die niet veilig binnenzitten – ontmoet R het stoere meisje Julie. Om redenen die hij zelf niet helemaal begrijpt wil hij haar redden. R is verliefd.


In Warm Bodies volgen we R, een zombie. R vertelt over zijn leven samen met de andere zombies, en dat er eigenlijk niet heel veel aan is. Ze kunnen immers niet heel erg veel. Ze kreunen en staan wat heen en weer te zwaaien op hun benen.
Het enige echte interessante aan hun leven, is dat als ze de hersens eten van een mens, ze een soort flashbacks krijgen naar het leven van die desbetreffende persoon. Dan voelen ze zich soms nog een beetje levendig.
Als R op een dag samen met de andere zombies op rooftocht gaat, ontmoet hij Julie. En Julie laat hem meer voelen dan hij ooit gevoeld heeft. Alsof hij weer een mens kan worden. Al heeft Julie dat niet echt door, in het begin verafschuwd ze R alleen maar. Echter kunnen ze alleen door samen te werken de wereld nog veranderen.

“You should always be taking pictures, if not with a camera then with your mind. Memories you capture on purpose are always more vivid than the ones you pick up by accident.”

De soort zombies die aanwezig zijn in Warm Bodies zijn echt typische zombies.
Ze doen niet veel, vallen uit elkaar. En ze kreunen maar wat bij elkaar, zoals R zegt. Echter naarmate het boek vordert, veranderen de zombies. Ze zijn niet meer typisch, zoals in het begin. Maar ze worden wat nepper als het ware. In ieder geval, het zombie gedeelte van dit boek wordt echt heel erg onrealistisch (ja, onrealistischer dan zombies, het kan!). In ieder geval, dat vind ik. Ik ga natuurlijk niet vertellen hoe het boek gaat, dat zou alles voor jullie ook verzieken, maar als je een zombie-fan bent, is dit geen boek voor jou.

Hoewel de humor van R wel erg gewaardeerd wordt. Hij kan dan weliswaar niet praten, maar met zijn grappige gedachtes maakt hij wel een hoop goed. Een zombie met een gevoel voor humor, wie had dat verwacht!
De vormgeving aan de binnenkant is ook erg leuk, zo staat er boven elk hoofdstuk een getekende afbeelding van iets van het menselijk lichaam, bijvoorbeeld de hersenen.

Wat ik wel weer tegen vind vallen, is dat de verwijzende tekst die erbij staat niet vertaald is. Dit vond ik toch een erger puntje, ik lees immers een boek dat vertaald is naar het Nederlands, dan verwacht ik ook wel dat er aandacht aan de kleine dingetjes is besteed. Maar goed, het is een klein gedeelte, en heeft geen verdere toepassing over het verhaal.

Als je een zombie-fan bent, hangt het ervan af wat voor soort fan je daadwerkelijk bent. Ben je een The Walking Dead zombie fan? Dan nee, maar vind je bijvoorbeeld de zombie serie van Darren Shan leuk, dan ja. Daar kan je het een klein beetje mee vergelijken, vind ik zelf.
Wil je gewoon een keer iets nieuws proberen, maar ben je niet echt een zombie fan? Dan kan je het gewoon doen. Het is, zoals eerder gezegd niet echt een typisch zombie verhaal, dus wie weet is dit jou nieuwe favoriet!

Ik geef dit boek 3/5 sterren.