Maresi leest als een oude mythe

Maresi is een soort memoire van de gelijknamige fictieve hoofdpersoon. Maresi is toen zij klein was naar een 'safe haven' voor jonge vrouwen gevlucht; het Rode Klooster. Deze vrouwen zijn allemaal voor honger, misbruik of andere onderdrukking gevlucht. Op het eiland van het Rode Klooster mogen dan ook geen mannen komen, en alle routines draaien om rituelen rond een geloof in de 'oer-moeder' en alles wat met haar te maken heeft. Op een dag komt er een nieuw meisje op het eiland die ongewild haar eigen geschiedenis met zich meebrengt.

Het eiland en de rituelen zijn bijzonder goed beschreven en geven het verhaal een sterke feministische achtergrond waar het plot zich in kan afspelen. Helaas heeft de auteur zo veel verschillende dagelijkse, maandelijkse en jaarlijkse rituelen, beschrijvingen van het eiland en van de verschillende vrouwen willen geven dat het plot weinig ruimte krijgt. Het echte verhaal begint pas in de laatste paar hoofdstukken en mist daardoor de spanningsopbouw die het boek nodig heeft om de uiteindelijke mooie conclusie kracht bij te zetten.
Maresi was wel een boeiende hoofdpersoon, maar omdat het plot pas zo laat op gang kwam kreeg ook zij pas laat de kans zich echt te ontwikkelen en kwam zij voor een groot gedeelte van het verhaal niet over als de sterke vrouw die een feministisch boek nodig heeft. Maar als je op zoek bent naar een Young Adult die echt anders is dan de blockbuster die je meestal tegen komt dan is Maresi door de schrijfstijl wel een aanrader.

Maresi's wereld leest als een geschiedenisboek over een oude commune die door alle details zeer realistisch overkomt, maar toch een magische mythische sfeer met zich meebrengt. Helaas is het verhaal niet sterk genoeg om deze prachtige wereld te dragen.