Beklemming in de Basti

De schrijfster neemt je met haar fraaie beschrijvingen mee de Indiase basti (sloppenwijk) in. Je bevindt je temidden van de drukte, de smog en de armoede, met weinig tot geen privacy. En in die omstandigheden woont de 9-jarige Jai met zijn vrienden. Jai vertelt het verhaal met een zekere lichtheid en humor, waaronder de enorme zwaarte van hun bestaan voelbaar wordt. Het verhaal is heel beeldend beschreven en vol kleuren en geuren (of gebrek daaraan door de smog).
Het contrast tussen de armoede in de basti en de rijkdom van de mensen in de aangrenzende wijk is groot, evenals de spanningen tussen de Moslims en de Hindoes die er wonen.
Wanneer klasgenootje Bahadur verdwijnt, gaat Jai met zijn vrienden als een detective proberen te achterhalen wat er met hem gebeurd is. Die speurtocht brengt hen onder andere op de Paarse (spoor)lijn: "Als de trein een poosje ondergronds gaat, kunnen we niets zien, maar dan komt hij weer boven om adem te halen."
Het beklemmende gevoel dat een mensenleven niet veel waard is blijft over wanneer ik het boek sluit.