Mankell en Afrika, weer zeer geslaagd!

Naast de vele thrillers heeft Henning Mankell ook een groot aantal boeken geschreven die spelen in Afrika. Mozambique was zijn 'tweede vaderland' waar hij veel tijd heeft doorgebracht en dat hij dus ook goed kende. Hij heeft feiten en fantasie gekoppeld zodat een soort historische fictie is ontstaan is, die mij telkens weer erg aanspreekt. Het heeft in dit geval een heel mooie roman opgeleverd, waarin hij zijn hart weer duidelijk klopt voor het donkere continent. De roman haalt qua beklemmendheid niet helemaal het niveau van zijn eerdere Afrika-roman 'Het oog van de luipaard', maar komt er wel dicht bij.
Zijn bondige schrijfstijl met de bekende korte, duidelijke zinnen heeft ook nu een zeer lezenswaardige roman opgeleverd, die tegelijkertijd een aanklacht vormt tegen het koloniale verleden.