Mysterieus!

Het komt tegenwoordig steeds vaker voor dat de korte inhoud op de achterflap van een boek niet gelijk loopt met de inhoud van het effectieve verhaal. De korte inhoud van de raven jongens is hier het perfecte voorbeeld van. De korte inhoud doet namelijk uitschijnen dat er een heel groot deel romantiek aan te pas gaat komen. Het hoofdpersonage Blue dood namelijk haar ware liefde met een kus…. Laat romantiek nu een van de onderwerpen zijn die slecht heel kort en sporadisch aanbod komt in dit verhaal. Het is er altijd, sluimerend op de achtergrond. Maar het maakt, althans in dit deel van de serie, nog geen actief deel uit van de verhaallijn. En eerlijk waar, dat is alleen maar positief. Het verhaal is zo sterk, dat je de romantiek ook helemaal niet mist. Het verhaal is perfect zoals het nu is, vol mysteries, magie, legendes en een flinke dosis avontuur.

Je hoort me dus zeggen dat het verhaal perfect is. Maar moet een perfect verhaal dan geen 5 sterren toegekend krijgen in plaats van vier sterren? Onder normale omstandigheden zou ik dit inderdaad doen. (En eerlijk waar, het verhaal verdient 5 sterren!) Maar het eerste deel van het boek was nogal traag en dat stoorde me soms. Sowieso vind ik het erg moeilijk om een duidelijk oordeel te formuleren over het eerste deel van het boek. Het is trager, maar het focust dan ook bijna volledig op het plaatsen van de personages. Het is echt een sterk staaltje karakterontwikkeling. Erg veel details, zelfs nevenpersonages krijgen een volledige achtergrond en geschiedenis. Dus ja, het komt een beetje traag op gang, maar al die gedetailleerde beschrijvingen zorgen er wel voor dat de verhaallijn uiteindelijk samenkomt. De ravenjongens bestaat ook uit een heel uitgebreide personage cast met heel ingewikkelde onderliggende relaties. Je hebt deze tijd dus even nodig om iedereen te leren kennen.

De ravenjongens is geen voorspelbaar verhaal en dat is net een van de sterkste punten van dit boek. Meermaals was ik verbaasd over de richting die het verhaal ineens insloeg. Er zijn zoveel valkuilen en geheimen die bovenkomen doorheen het verhaal dat je op geen enkel moment kan voorspellen wat er zal gaan gebeuren. Een hele verademing, omdat ik eigenlijk verwacht had weer een klassiek paranormaal liefdesverhaal te lezen. En dat is de ravenjongens zeker niet! Het is zoveel meer en zoveel beter!

Het is een beetje moeilijk om uit te leggen waar het verhaal concreet over gaat. Vooral omdat de details zo belangrijk zijn om het ganse concept te vatten. Maar laten we het erop houden dat het verhaal gaat over leylijnen (energiebanen) en slapende legendarische koningen. Het verhaal is gevuld met mythische plaatsen waar tijd aan een heel andere snelheid voorbij gaat dan in de gewone wereld. Het hele verhaal is erg mythisch en magisch. Maggie Stiefvater heeft een echte legende (namelijk Owen Glendower. Hij is een van de slapende koningen, samen met Arthur en Cadwaldr, die wachten om te ontwaken en te vechten voor hun volk) genomen en deze gemengd maar haar eigen fantasie. In dit boek moet een serieuze dosis onderzoek gekropen zijn en daar hecht ik ontzettend veel belang aan. En dan heb ik het nog niet gehad over de schrijfstijl in dit boek. De manier waarop het verhaal in woorden wordt gezet is erg atmosferisch en het zorgt ervoor dat het verhaal sterker wordt. De manier van schrijven zuigt je echt mee en bezorgt je met momenten kippenvel.

Dus alles bij elkaar opgeteld: gedetailleerde personages, een erg originele verhaallijn en een magische schrijfstijl. Je zou eigenlijk nu al aan het lezen moeten zijn!