Eén met het boek

Grace - de ikpersoon - en Tippi zijn een tweeling en niet zomaar een tweeling, nee, een Siamese tweeling. Slechts weinig mensen weten van hun bestaan omdat ze thuis les kregen; maar hier komt verandering in. Het geld is op, en de tweeling moet naar school, zoals ieder ander.
Hier worden ze aangestaard én gemeden door veel leerlingen, maar maken ze ook twee bijzondere, geweldige vrienden. Net als ze gewend zijn om naar school te gaan, gebeurt er weer iets, waardoor hun leven drastisch verandert.

Het boek is op een bijzondere manier geschreven. Ten eerste wordt een zin vaak afgebroken en verdeeld over meerdere regels. Hinderlijk is dit niet, in tegendeel! Het leest wel anders, maar daar raak je heel snel aangewend.
Ten tweede schrijft de schrijfster, Sarah Crossan, geen woord meer dan strikt noodzakelijk. De sfeer en gemoedstoestand moet je vaak zelf bepalen aan de hand van de handelingen van de personages.

De schrijfster introduceert maar heel weinig personen, ook van klasgenoten krijg je heel weinig mee, waardoor je de personen die je kent ook goed leert kennen. Ze heeft naast de standaard personages ook een paar karakters gecreëerd die heel realistisch en tegelijk ook mooi zijn, waardoor het boek nog mooier wordt.

De verhaallijn zelf kabbelt aan het begin rustig voort en daar genoot ik vooral van de manier van schrijven. Vaak las ik een zin meer dan eens, omdat het zo mooi was neergezet. Naar mate het boek vorderde, begon de spanning toe te nemen en werd het onmogelijk om het boek nog weg te leggen, totdat het uit was.

Kortom, door de schrijfstijl, personages en verhaallijn is het een prachtig boek geworden, een echte aanrader!