Sneltrein

Gedurende het boek vertelt Isabel Allende het verhaal van een jongen die met zijn oma mee de wildernis in moet en daar een 'fantastisch en adembenemend avontuur' beleeft, samen met het meisje Nadia en haar aapje. En een fantastisch avontuur beleeft hij, Alexander ontmoet een indianenstam en gaat opzoek naar de stad van de wilde goden.

De stad van de wilde goden boeit heel erg en leest als een sneltrein, je bent er zo doorheen. Misschien omdat alles heel beeldend is, de aparte karakters van de expeditieleden, eigenlijk niemand is heel normaal. Een oma die humeurig en alles behalve moederlijk is. Een professor die vol is van zichzelf, een meisje met een aapje en nog meer excentrieke personages.
Door het verhaal heen groeit Alex(ander) heel erg, van een jongen die Kate (zijn oma) niet mag en niks wil eten en veel last heeft van de ongemakken en bovendien over alles sceptisch is, tot een man die alles eet wat hem wordt voorgezet en Kate leert kennen. Ook leert hij om ongemakken te weerstaan en zich open te stellen voor dingen die niet altijd verklaarbaar zijn.
Als laatste leert hij een belangrijke levensles: voor alles wat je neemt moet je ook iets geven.

Dit boek, ook bedoeld voor kinderen, van Isabel Allende is een mooi boek, leest als een sneltrein en de hoofdpersoon is heel herkenbaar, vooral de manier waarop hij groeit van een jongen tot een man. In het boek gebeuren dingen die eigenlijk niet kunnen, maar Isabel Allende weet het te vertellen alsof het hele normale dingen zijn. Een geweldig boek dat ik aan iedereen zou willen aanraden.