Coral by Sara Ella

Na haar debuut serie ‘Unblemished’ die zich afspeelt in een compleet andere wereld, komt Sara Ella nu met een, naar eigen zeggen, ‘hervertelling van de kleine zeemeermin’: “Coral”. Om eerlijk te zijn is hervertelling een groot woord, maar er komen zeker aspecten in die te herkennen zijn van de kleine zeemeermin, en daarbij ook de meer duistere originele versie hiervan. Het boek is nog niet vertaald naar het Nederlands, dus voorlopig moeten we het nog even doen met de Engelse versie. Hier is natuurlijk niks mis mee, persoonlijk vind ik het origineel altijd beter dan de vertaling. Zeker in een boek zoals dit, dat vol zit met metaforen en verborgen verwijzingen naar eerdere, of latere, gebeurtenissen.

Het verhaal begint bij Coral, in een ogenschijnlijk prachtige zeemeerminnenwereld, waarna het al snel een duistere wending krijgt als de wereld waarin ze leven toch niet zo gelukkig blijkt als gedacht. Deze duistere wending wordt ook door Sara Ella aan het begin aangekaart, met een hartverwarmende note to readers waarbij trigger warnings worden besproken voor diegene die dit mogelijk nodig zouden hebben. Hierbij ook meteen wat lichte spoilers, dus als je geen verleden hebt van mentale problematiek en denkt de trigger warning niet nodig te hebben skip hem dan vooral, dan is de rest van het boek des te meer een verassing. Na een overduidelijk begin in het fantasy genre wisselt het boek op een gegeven moment naar contemporary met hier en daar een terugblik op het fantasy gedeelte. Dit was verassend, echter begrijp ik wel waarom Sara Ella besloten heeft het op deze manier te doen, met de problematiek die wordt besproken.

Zoals eerder vermeld worden er veel metaforen en verborgen verwijzingen gebruikt. Dit was ontzettend verwarrend op momenten en zorgde ervoor dat het soms erg slordig geschreven leek. Een voorbeeld hiervan is de Synesthesia, het linken van geluid/emoties met kleuren. In het begin van het verhaal wordt dit uitgebreid beschreven en gebruikt, echter later verwaterd dit een beetje. De reden hiervoor wordt wel uitgelegd, maar dat is nog niet helemaal overtuigend. Andere metaforen en onderwerpen worden juist wel goed uitgewerkt en gebruikt door het hele boek heen, zoals “Red Tide”, “You are not nothing” en “There is more than one way to drown” (wat ook te vinden is op de book cover). Deze metaforen worden gebruikt om de zware onderwerpen die aan bod komen in het boek, zoals mentale problematiek en de daarbij horende gevolgen wat omvattelijker te maken. Een andere manier waarop het omvattelijker werd gemaakt was door de onderwerpen vanuit verschillende oogpunten te belichten, namelijk vanuit drie hoofdpersonages: Coral, Brooke en Merrick. Deze hoofdpersonages worden gevolgd tijdens hun ontwikkeling door duistere tijden waarbij ze allen met mentale problematiek te maken krijgen op verschillende manieren. Zo krijgt de lezer zowel vanuit omstanders, als vanuit diegene die het zelf meemaakt, een beeld van hoe dit alles aanvoelt en zich ontwikkeld.

Naast mentale problematiek is een ander thema dat groots aan bod komt ‘familierelaties’. Dit is natuurlijk een veel voorkomend thema, en al helemaal als het gepaard gaat met het eerste thema. De manier waarop Sara Ella dit in haar boek heeft verwerkt is echt prachtig. Het feit dat het voor alle personages geld maar dan op geheel andere wijze aan bod komt is hierin leidend. Daarbij zie je het een bepaalde kant op gaan, maar dan ineens is alles anders en moet je even drie keer terugkijken hoe het nou precies zat want dit had je niet verwacht. Daarbij wordt ook het belang van familie buiten bloedverwanten aangekaart en hoe belangrijk deze wel niet is.

Samenvattend is “Coral” een bijzonder boek, het lijkt op niets dat ik ooit gelezen heb. De thema’s die aan bod komen worden rijkelijk beschreven met het gebruik van metaforen en verwijzingen, echter daarbij wordt er niks ontdaan aan de taboedoorbrekende eerlijkheid die het boek toch iets extra’s geeft. Hierdoor moet ik het, ondanks de soms wat verwarrende schrijfstijl, toch aanraden.