Een mix van The Hunger Games, de DDR en de Titanic

De Executie gaat over een futuristisch Nederland waarin na een waterramp het Collectief wordt geïntroduceerd. Het Collectief is een vorm van samenleving bedacht door de nieuwe premier waarin iedereen gelijk is. Alleen gaat het Collectief nog een stapje verder. Iedereen draagt hetzelfde soort kleding. Iedereen eet hetzelfde op dezelfde dag. Iedereen moet een Collectief activiteit volgen. Iedereen heeft sex op dezelfde momenten (voor de mensen die geen partner hebben is er een ontmoetingspunt opgericht waar ze aan een vreemde worden gekoppelt). En wie zich niet aan de regels houdt, moet het met de dood bekopen.

Voor de jongeren is een speciale show gemaakt. Vijf "misdadigers" worden in kooien boven de grond gehangen en het publiek mag kiezen welke van deze vijf nog een kans verdient.

Klinkt als een heel interessant concept. Helaas had ik echter het gevoel dat de verschillende onderdelen van het boek niet volledig op elkaar aansloten.Het voelde alsof drama, en voor een gedeelte ook gemak, voor logica kwam. Hierdoor worden er paar verbazingwekkende besluiten genomen door de karakters, die verder niet of summier worden toegelicht.

Verder werd mijn aandacht ook getrokken door een paar overeenkomsten tussen dit boek en andere verhalen/gebeurtenissen. Zo deed de presentatrice van De Executie mij erg denken aan Effie uit The Hunger Games, naast het feit dat er een show gemaakt werd van kinderen die hun dood tegemoet gingen en waarvan maar één het zou overleven. En wanneer iemand de Muur zegt, gaan mijn gedachten gelijk naar de Berlijnse muur. Als laatste gaf één van de laatste hoofdstukken in het boek mij zware Titanic vibes. Dit maakte het voor mij moeilijker om het verhaal op zichzelf te beschouwen.

Een pluspunt voor dit boek is dat het heel makkelijk te lezen is en ook heel vlot leest. Ik heb het zelf binnen een paar uur uitgelezen. Wat maar goed is, want ik denk niet dat ik voldoende geïnteresseerd was in het verhaal om het boek weer op te pakken als ik het opzij had gelegd. Waar ik niet mee wil zeggen dat het een vreselijk boek is, maar het was ook niet indrukwekkend.