Lijvig slotstuk

Deze titel stond al een tijdje op mijn leeslijst. Met meer dan 1000 bladzijden is het met recht een ‘grote’ roman.
Net als altijd vragen de boeken van Irving wel dat je er echt voor moet gaan zitten. Zo is het verhaal op momenten wel heel vol gestopt met informatie, onder andere als het gaat om de politieke tijdgeest (o.a. Reagan) en kritiek op de RK-kerk. Dat leest niet altijd even makkelijk. In de kern wel een goed verhaal: het leven van Adam, en die van de soms kleurrijke mensen die hij ontmoet op zijn pad: levend of als geest, vooral de laatste categorie komt veel terug in het tweede deel van het boek. Op momenten heel raak gekozen, echter ook onnodig en afleidend.

Een kritischer “editing” was geen overbodige luxe. Nu is het soms rommelig. De stijlkeuze om op momenten over te gaan op een filmscript vond ik minder geslaagd, al zorgde dat er wel voor dat ik flink opschoot met mijn bladzijden.
Typisch Irving zijn de soms bijzondere personages en de onderkoelde manier van het beschrijven van bepaalde situaties.
Afsluitend blij dat ik het gelezen heb, zij het geen klassieker zoals eerdere titels uit ‘s mans oeuvre.