Lezersrecensie
Hoe, op de vlucht slaan, thuiskomen werd.
'De zachtheid van een kreeft' geschreven door Laure Manel en uit het Frans vertaald door Jeanine Cathala-Vette werd onder de oorspronkelijke titel 'La délicatesse du homard' uitgegeven in 2016.
Laure Manel, pseudoniem voor Laure-Anne François is een Franse auteur, geboren in 1978. Voor ze fulltime schrijfster werd, was ze lerares en schooldirecteur.
Dit boek is haar derde roman en tot nu toe haar grootste succes.
In een prettige, beeldende schrijfstijl wordt het emotionele verhaal van François en Elsa op een rustige, diepgaande manier verteld.
Het is het verhaal van twee gekwetste zielen: François een manègehouder uit Bretagne en Elsa, een vrouw op de vlucht voor haar verleden en op zoek naar zichzelf.
Dit boek gaat over angst, verdriet, onzekerheid, rouw, trauma maar ook over loslaten, overwinnen, vertrouwen, nieuwe hoop, en liefde, veel liefde.
Laag voor laag, zoals bij de rokken van een ui, wordt het verleden afgepeld en zien we twee mooie, kwetsbare, liefdevolle mensen tevoorschijn komen.
Geen puur literaire roman, wat ik in eerste instantie wel verwacht had, maar een beetje een mix met feelgood en daar hoort een happy end bij. Was dat een teleurstelling? Niet echt, al kwam dat einde nogal abrupt. Het leek er ineens nog snel aangeplakt en kon beter uitgewerkt zijn.
Quote: Als een mooi groen blaadje, verloren in een dorre woestijn, is zij wat voorleeft in mijn braakliggend verleden.'
Al bij al een aangename leeservaring. Een vlot geschreven, mooi verhaal met wat diepgang dat ook door de aanpak om beide hoofdpersonages afwisseld vanuit hun eigen oogpunt te laten vertellen, kon boeien.
Daarom 4*
Laure Manel, pseudoniem voor Laure-Anne François is een Franse auteur, geboren in 1978. Voor ze fulltime schrijfster werd, was ze lerares en schooldirecteur.
Dit boek is haar derde roman en tot nu toe haar grootste succes.
In een prettige, beeldende schrijfstijl wordt het emotionele verhaal van François en Elsa op een rustige, diepgaande manier verteld.
Het is het verhaal van twee gekwetste zielen: François een manègehouder uit Bretagne en Elsa, een vrouw op de vlucht voor haar verleden en op zoek naar zichzelf.
Dit boek gaat over angst, verdriet, onzekerheid, rouw, trauma maar ook over loslaten, overwinnen, vertrouwen, nieuwe hoop, en liefde, veel liefde.
Laag voor laag, zoals bij de rokken van een ui, wordt het verleden afgepeld en zien we twee mooie, kwetsbare, liefdevolle mensen tevoorschijn komen.
Geen puur literaire roman, wat ik in eerste instantie wel verwacht had, maar een beetje een mix met feelgood en daar hoort een happy end bij. Was dat een teleurstelling? Niet echt, al kwam dat einde nogal abrupt. Het leek er ineens nog snel aangeplakt en kon beter uitgewerkt zijn.
Quote: Als een mooi groen blaadje, verloren in een dorre woestijn, is zij wat voorleeft in mijn braakliggend verleden.'
Al bij al een aangename leeservaring. Een vlot geschreven, mooi verhaal met wat diepgang dat ook door de aanpak om beide hoofdpersonages afwisseld vanuit hun eigen oogpunt te laten vertellen, kon boeien.
Daarom 4*
2
2
Reageer op deze recensie
