Herkenbare puberangsten en een hondvormig gat

Alaska draait om de brugklassers Sven en Parker. Sven lijdt aan epilepsie. Hij doet bijdehand om maar niet bekend te staan als een zielige jongen. Al op de eerste schooldag zet hij Parker voor schut.

Parker is een teruggetrokken meisje, dat verdrietig is omdat haar hond Alaska weg moest vanwege een allergisch broertje. Als ze erachter komt dat Alaska de hulphond van Sven is geworden, besluit ze de viervoeter te ontvoeren. Maar ze wordt betrapt door Sven, die haar niet herkent omdat ze een bivakmuts draagt. Het leidt tot diepgaande middernachtelijke gesprekken tussen de twee.

Marsmannetje
Anna Woltz, die dit jaar met een Gouden Griffel werd bekroond voor het prachtige Gips, laat Parker en Sven afwisselend hun verhaal doen. In korte hoofdstukjes leer je ze kennen en merk je dat er achter het stoere pantser dat Sven heeft opgetrokken een angstige jongen zit. Hij is bang voor zijn volgende grote epilepsie-aanval en hij is het vreselijk zat om iedereen steeds maar uit te moeten leggen over zijn situatie.

‘Stel dat je de rest van je leven op Mars rondloopt. En aan elk marsmannetje dat je tegenkomt moet je het uitleggen: hoe je ademt, dat je snot in je neus hebt, hoe je piest, hoe je overgeeft – en elke keer roepen ze oh en ah en kijken ze alsof jij de freak bent.’ … ‘Dat is mijn leven. Maar ik hoef er niet voor naar Mars.’

Lees verder op mijn website