Een spannend, ontroerend en genuanceerd verhaal

Een spannend, ontroerend en genuanceerd verhaal over het los kunnen laten van hevige emoties, met als hoofdthema thema de wreedheid van de Joegoslavische burgeroorlog.

De eerste keer dat ik de achterflap van dit verhaal las integreerde het me al. Zelf is een van mijn ouders van Joegoslavische afkomst, en hoewel deze verder van de absolute anarchie in dorps-Bosnië de oorlog meemaakte, zijn de verhalen schokkend en vrijwel onbegrijpbaar - iets wat Anya ontzettend goed heeft verwoord in haar thriller annex roman.

Het boek is niet overdreven spannend; er is eerder sprake van een mysterie. Er wordt driemaal vanuit een verschillende ik-perspectief vertelt: vanuit Lotte, ongetwijfeld de hoofdpersoon, een vooraf onbekend persoon, en een ander onbekend figuur in een mysterieus epistel. In het Epistel wordt verteld over Emil, Lotte's man die zelfmoord pleegde, en Milan, een jongen die van een lieve jongen in oorlogsmisdadiger. Echter ook dit manuscript wordt vanuit de ik vertelt, dus de vraag is: wie?

Al gauw wordt het duidelijk dat iemand Lotte uit de weg wil ruimen, wat het boek nog boeiender maakt. Anya schetst aan het begin een duidelijk beeld over de stand van zaken, en breekt dit gaandeweg af. Ik had een redelijk idee van het plot, maar het doel van dit boek is om mensen aan het denken te zetten, niet om ze een goedkoop plot voor te schotelen, en dat is waarschijnlijk ook waarom dit verhaal zo bejubeld is.


"Het beeld dat [...] schetste van (mijn man) was niet zwart-wit en daar ben ik hem dankbaar voor" - p. 337

De prachtige boodschap zit diep in dit boek verwerkt: hoe de Joegoslavische burgeroorlog werd veroorzaakt, de afschuwelijke dingen die hierop volgden - maar vooral de mensen die dit leven achter zich probeerden te laten en een nieuw bestaan opbouwde.

- jm