Openhartig geschreven autobiografie

Onlangs las ik Leven Vanuit Verzet, geschreven door José Bosma. Waarschijnlijk herinner je haar nog van op m’n YouTubekanaal, waar ze onder andere vertelde over haar jeugd in het naoorlogse Nederland, hoe ze als kind in het Anne Frank huis rondliep (voordat het werd veranderd naar een museum), hoe ze een hoed heeft gedragen van Koningin Beatrix etc. Wel, dankzij het interview wist ik natuurlijk al een beetje de grote lijnen van haar leven, maar na het lezen van haar biografie, besef ik dat we zelfs met een interview van drie uur nog niet waren toegekomen om alles te vertellen.

Wat José doet in haar boek, is je terugbrengen naar een Nederland dat nog steeds z’n wonden aan het likken was van de Tweede Wereldoorlog, vol ruïnes stond… en waar gezinnen op elkaar gepropt in krappe woningen samenleefden. Enerzijds is er wel iets moois en bijzonders aan die tijd… en kun je jezelf wel inbeelden hoe je als kind in het geniep een gebouw zou betreden dat elk moment kan instorten, om samen met je kameraden er van een half neergevallen plafond neer te glijden. Anderzijds vertelt José ook heel openhartig over haar vader, die nogal de neiging had om te ontploffen en zowel fysiek als verbaal geweld niet schuwde. Bij momenten is het er zodanig over, dat je jezelf afvraagt waarom hij überhaupt een gezin startte, wanneer hij weeral een belediging of zelfs verwensing lanceert richting z’n dochter.

José kadert haar vaders gedrag (en explosief karakter), in het begin van het boek, als het resultaat van gemarteld te worden door de Duitsers – gezien hij verzetsstrijder was geweest. Het siert haar dat ze op die manier vergeving kan vinden voor haar vader en zo verder kan met haar leven. Zelf heb ik m’n twijfels in welke mate je z’n gedrag (en temperament) kan wijten aan gemarteld worden en in welke mate het sowieso die richting zou hebben aangenomen – oorlog of geen oorlog. Maar daarover kun je zelf oordelen als lezer en daarover meedenken maakt het net leuk om het verhaal te lezen, vind je niet?

Daarna vertelt José ook over het verdere verloop van haar leven… en inderdaad, zoals ze zei in het interview, ze heeft een heleboel gedaan en uitgestoken. Daarover schrijven zou ons wat te ver leiden, maar de rode draad doorheen het boek is vooral haar relatie met haar vader en hoe hij om de zoveel tijd nog eens terugkeert, wanneer José weer in een ander stadium van haar leven is. Laat ik afsluiten door te zeggen dat het heel openhartig en vlot was geschreven. Het krijgt dus m’n aanbeveling.