Iets gedateerd en over the top, maar nog steeds erg spannend

Naar aanleiding van een post hier op Hebban toch eens een boek van Maryson gelezen.
Er was een tijd dat je als science fiction schrijver elk hoofdstuk haast wel leek te moeten beginnen met een gedichtje of versje. Of misschien las ik wel net de verkeerde schrijvers? Blijkbaar is dat in de fantasy ook de gewoonte geweest, of in elk geval doet Maryson dat ook in Sperling. Ik las er vroeger snel overheen en nog steeds, ik heb er het geduld niet voor. Daarnaast blijft gelukkig wel een spannend fantasyverhaal over dat ik met veel plezier heb gelezen.
(hetzelfde geldt trouwens voor de schuingedrukte teksten, ergens in mijn hoofd is een regel dat je die moet overslaan, maar als het hele bladzijden betreft krijg je toch het gevoel dat je iets mist).

Ik heb ook erg genoten van het met Tolkien vergelijkbare taalgevoel van Maryson. Hij heeft allerlei talen met varianten bedacht en een hele uitgebreide geschiedenis waarvan je steeds nieuwe fragmenten ontdekt. Daardoor krijgt de wereld een mooie diepgang die veel toevoegt aan het verhaal. Als je meer wilt weten over de wereld, de volken en talen, zijn er aan het einde nog allerlei aanhangsels met meer informatie. Daar houd ik dan weer wel van.

Ik vond het verhaal zo nu en dan wel iets te bombastisch, alsof Maryson iets te graag een groots epos wilde schrijven. MIsschien is dat ook wel omdat dit het eerste boek was? Er zijn ook wel een aantal punten waarin de verhaallijn wel erg lijkt op In de ban van de Ring. Misschien ga ik het nog waarderen als ik de andere delen lees? Dat ik ze ga lezen staat in elk geval al vast want ik moet weten hoe het afloopt.