Vertrouwd begin, aan het einde steeds beter

Ik moest even wennen aan dit boek. Veel van het verhaal aan het begin kwam me wat al te bekend voor met een vrouwelijke hoofdfiguur die door een arrogante bezetter wordt gedwongen om mee te doen aan een wedstrijd op leven en dood. Vooral de scene waarin Celaena extreem goed met pijl en boog blijkt te zijn en ervoor had kunnen kiezen om de prins dood te schieten, deed mij wel erg denken aan de Hunger Games. Gelukkig slaat het boek daarna een heel andere kant in en begint een heel spannend verhaal over intriges aan het hof, een romance met de prins en steeds meer magische elementen. Vooral richting het einde begon ik steeds sneller te lezen en had het verhaal mij echt in zijn greep. Waar in het begin wat mij betreft de nadruk iets te veel lag op hoe bijzonder Celaena wel niet is als sluipmoordenaar (en dat mag best bij YA maar hoeft voor mij persoonlijk niet zo) en de personages daardoor allemaal iets te puberaal op mij overkwamen, werd het verhaal richting het einde steeds geloofwaardiger. Is de prinses nu wel of niet goed? Hoe zit het met de prins? Gaat Celaena nu echt de koning dienen waar ze zo'n enorme afschuw van heeft? En wie of wat doodt de andere kampioenen? Met geheime magische tekens, poorten naar andere werelden en deuren onder het paleis gaat het verhaal wat mij betreft pas echt goed los. Ik ben erg benieuwd of die stijgende lijn in de volgende delen volgehouden wordt (ik heb ze nog niet gelezen).