Wat doe je met de stukken van jezelf die je kwijtraakt?

De ijsmakers.... ik heb me door het boek heen geworsteld. Pas bij de laatste 40 pagina's kon het boek me boeien en raakte de schrijver mij. Het boek leest zeer traag. Het is de schrijver gelukt om een goed beeld van een familie met een eigen zaak weer te geven. De rivaliteit tussen twee broers die je voelt tussen de regels door, en toch de liefde tussen de twee broers die sterker is. De vader die zijn verwachtingen heeft. De verwachtingen die van generatie op generatie over gaan. Een duidelijke buitenbeen in de familie die niet bezwijkt onder de druk van traditie en verwachtingen maar zijn eigen pad kiest. Het is niet een boek wat ik een ander aan zou raden.

De titel van deze recensie is een zin uit het boek. Deze zin (blz 138) heeft mij diep geraakt en vind ik de mooiste zin uit het hele boek. Niet vanwege het voorafgaande in het boek overigens, juist omdat ik deze zin passend vind in de gehele context van het leven in en met een familie maar ook binnen de persoonlijke groei van een individu.