Een prachtig geschreven boek dat een blijvende indruk achterlaat

In woeste kust spoelt een drenkeling aan op een onherbergzaam eiland voor de kust van Antarctica. Ver weg van de bewoonde wereld. Op het eiland is Dominic alleen achtergebleven met zijn drie kinderen, met als opdracht de op het eiland aanwezige zadenbank te ontruimen. De wetenschappers die het onderzoeksstations bevolkten zijn al vertrokken en Dominic en zijn gezin wachten opende laatste boot die hun zal evacueren van het eiland voordat het door de zee zal worden verzwolgen.

De auteur neemt laat ons vanaf het begin met vele vragen zitten. De drenkeling heet Rowan en si het hoofdpersonage. Wie is de ze en wat komt ze doen op het eiland? En vooral: welke geheimen verbergen Dominic en zijn gezinsleden? In korte hoofdstukken die steeds vanuit een verschillend perspectief worden verteld, komen stukje bij beetje de antwoorden. De roman leest dan ook als een mysterie met thriller-elementen , waar de personages afgesloten van de buitenwereld worstelen met elkaar en zichzelf. Maar bovenal wordt een verhaal verteld met veel diepgang, over familiebanden, rouw en trauma’s.

Door het hele verhaal zit de thematiek gewoven van een klimaatcatastrofe en wat die doet met het leven van gewone mensen. De setting van het afgelegen eiland is dan ook erg belangrijk en alle flora en fauna worden prachtig beschreven. De schrijfstijl is literair en beeldend. Het enige kritiekpunt is dat de vaart na een vliegende start uit het verhaal wordt gehaald doordat de auteur veel gebruik maakt van innerlijke monologen en beschrijvingen. Halverwege krijgt het verhaal weer vaart, waarna de gebeurtenissen en onthullingen elkaar zo snel opvolgen, dat we zowaar te maken krijgen met een pageturner.

Conclusie: “Woeste Kust” is een prachtig geschreven boek dat een blijvende indruk achterlaat. Doordat ik in de eerste helft me door een aantal al te trage stukken moest worstelen haalt het de vijf sterren niet. Maar de doorzetters worden beloond. Een absolute aanrader!