Meer een whodunnit dan een thriller

Als liefhebber van psychologische thrillers had ik nog nooit een Nicci French gelezen. Hoog tijd, want het schrijversechtpaar staat natuurlijk bekend als meesters in dit genre. Misschien heb ik met "Heeft iemand Charlotte Salter gezien?" net het verkeerde boek te pakken. Op de kaft staat dan wel "literaire thriller", de marketingkreet waarmee doorgaans een psychologische thriller wordt aangeprezen, maar het spanningselement van de thriller ontbreekt. We krijgen hier een vaardig geschreven whodunnit met psychologische elementen voorgeschoteld. Want het boek leest wel degelijk lekker weg, ik had het in een paar dagen uit.
De verhaalstructuur volgt het drie akten stramien. In de eerste akte (deel 1) zoals te doen gebruikelijk de expositie van de personages. Het zijn er veel en ze worden goed uitgewerkt. Dat is ook wat mij aanspreekt in dit boek, als liefhebber van psychologische thrillers. De impact van de vermissing en daarna de moord die de plot voortdrijven is boeiend beschreven.
In de tweede akte (deel 2) wordt een tijdsprong van dertig jaar gemaakt. Opnieuw wordt boeiend beschreven hoe de personages omgaan met de trauma's uit het eerste deel van het boek. Hier begint mijn eerste probleem met het verhaal en ook de reden dat het boek geen vijf sterren krijgt. De protagonist Etty, die in het eerste deel nog de aanjager van het verhaal was, is veranderd in een passieve protagonist. Dit deel van het boek is meer plotgedreven, maar blijft interessant door onthullingen via een podcast van twee personages en een huisopruiming.
Een nieuwe moord is het startsein voor de laatste akte (deel 3). Hier krijgt het verhaal veel meer vaart op weg naar de climax. En ...er wordt een nieuwe protagonist geïntroduceerd: Maud. Een jonge inspecteur uit Londen, die ondanks tegenwerking van de incompetente regionale politieagenten het mysterie stap voor stap ontrafelt. Een cliché, maar dat stoort niet. Maud is een boeiend personage en het wordt zowaar spannend. Maar hier hebben we toch mijn tweede en grootste probleem met het verhaal. Het eigenlijke hoofdpersonage van dit boek is Maud. En wat mij betreft wordt ze te laat geïntroduceerd. Als lezer leef je aanvankelijk mee met het oorspronkelijke hoofdpersonage Etty, maar haar verhaal gaat uit als een nachtkaars. Maud is de ster van deze show.
Desondanks is het boek wat mij betreft met vier sterren nog steeds een aanrader. Ik heb het met veel plezier gelezen!