Prachtig, bijzonder en ontroerend

Wat heeft dit verhaal mij aangegrepen. Zat er vanaf de allereerste zinnen al helemaal in. Een ontzettend fijne, rustige schrijfstijl. Het verhaal dat zo pakkend was, de liefde voor boeken, boeken die wij nu zoveel om ons heen zien en op zo veel plekken kunnen halen en misschien wel eens voor lief nemen. Jessie "Kit" Carson, vertrok in 1918 naar Frankrijk om vrijwilligerswerk te gaan doen en kinderbibliotheken op te bouwen. Ze moest er veel voor doen om boeken te herstellen en om er voor te zorgen dat de (rijdende) bibliotheek weer gevuld werd. Kinderen die weer konden genieten van verhalen tijdens het voorleesuurtje maar ook thuis verder mochten lezen.

In de jaren tachtig krijgt Wendy Peterson documenten in de archieven van de New York Public Library in handen over Jessie Carson en de CARD en gaat zich er in verdiepen. Om te achterhalen wat er toendertijd in Frankrijk is gebeurd met Jessie.

10 jaar research ging er aan vooraf en dat was iedere bladzijde te lezen. Het zorgde ervoor dat ik mezelf er ook in ging verdiepen. De site's en de foto's aan het einde van het boek maakte het echt af. Heb het ook echt even moeten laten bezinken. De gruwelheden, de pijn en het verdriet wat hun toendertijd zagen en voelde was tot op het bot te voelen. Maar het was met zo veel liefde geschreven dat het ook heel mooi was om te zien wat hun vriendschap teweeg bracht. Het heeft echt veel indruk gemaakt. Een verhaal wat ze zouden mogen verfilmen zo mooi.