Gewoon André, tja, dat is ook wel zo.

Gewoon André, tja, dat is ook wel zo. André is misschien wel de meest sympathieke en lieve man van ons land, Ik ken werkelijk niemand die een hekel aan hem heeft, je kan André niet niet leuk vinden.
Of je nu van de oude stapel bent, en je André vooral nog kent van De Dik Voormekaar Show, De André van Duin show, Animal Crackers en Joep Meloen, of een meer jeugdige kijker van Heel Holland Bakt,
Iedereen weet wie hij is, naast het typetje André van Duin, is hij ook gewoon zichzelf, Gewoon André.
Groots in het klein zijn, zoals Janny van der Heijden zou zeggen, hij houdt meer van de bitterbal en van het worstenbroodje dan van de zoetigheid, en mag nou juist hij Heel Holland Bakt presenteren .

Ik ben een beetje in tweestrijd over wat ik van dit boek vind, de schrijfstijl voelt een beetje warrig, het leest niet altijd even vloeiend, het voelt meer als 20 korte stukjes dan als een coherent verhaal, wellicht dat dat komt omdat het een biografie is, en niet door André zelf opgeschreven, de Auteur -Bert Kuizinga- heeft vooral geluisterd naar wat André te vertellen heeft, en ook naar wat anderen, collegae uit het vak, vrienden met André meegemaakt hebben.

Je leert André vooral kennen als een ingetogen man, ietwat verlegen, wat je op het eerste gezicht niet zo snel zou zeggen, altijd die scheve bek, altijd de lange geblokte jas en het bolhoedje, de komiek, André. Ondertussen is André 75, heeft zijn man, de liefde van zijn leven, zijn maatje Martin verloren aan botkanker, vlak daarna is André zelf genezen van weer die zelfde ziekte, darmkanker. Dit zet je toch aan het denken, André wil graag laten zien dat hij meer is als die komiek, wil graag meer zijn echte ik laten zien. En die zien we, maar ook tussen de taartjes en appelflappen kan hij een grapje niet aan zich voorbij laten gaan, hij is, en blijft Gewoon André.