Tweestrijd

Ik begin gelijk maar met dat ik dit boek het liefste 2,5 ster had gegeven in plaats van 3. Dat komt door verschillende dingen die het boek bevat.

Het uiterlijk trok mij zeer aan, net zoals de korte beschrijving en de titel. Ik was dan ook zeer verheugd dat ik een van de gelukkigen die uitgekozen was door Hebban om mee te doen de Leesclub.

Het idee van het boek is er eentje die we meerdere malen hebben terug zien komen, oude verhalen en nieuw. Een foute jongen en een lief onschuldig meisje die verliefd worden, ik zeg heel eerlijk dat is een behoorlijk herkauwd idee voor een boek. Net zoals het idee dat die slechte, foute jongen een goede en lieve kant heeft, ook dat is iets wat meestal terugkomt, is dat niet waarvan de meeste meiden over dromen wanneer ze dat doen bij een foute jongen? De goede kant van die jongen naar buiten brengen, want jij bent de enige die het ziet en kan doen?

Zo voelde het in dit boek ook, in na het uiterst vage eerste hoofdstuk tenminste. Ik heb het boek meerdere malen zuchtend weggelegd, de poëtische beschrijvingen van de jonge Anna, die zulke dingen zegt als
-"De bloemen op de korte jurk waren bijna helemaal verbleekt, een verdwenen tuin, alleen nog de suggestie van een tuin. De blauwe ogen van borduurgaren waren afgesleten, alsof ze al te veel gezien hadden, ze keken moe en een beetje bang."- Dit gaat over een pop. Of de volgende
-"De rijp in de tuin was een mantel van trekvogeldons en de schaduwen van de struiken in de avond waren de golven van een oneindig meer."- Dit is een beschrijving van haar tuin.

Deze vele beschrijvingen, elke pagina was het wel een paar keer raak, en ook de overdreven beschrijvingen van gewone dagelijkse dingen, maakten me behoorlijk gefrustreerd. Dus toen ik het verhaal de kant op zag gaan van *foute jongen vind naïeve meisje leuk*, heb ik heel erg tegen de drang moeten vechten om hem niet weg te leggen. Het leek een zeer voorspelbaar verhaal, alleen in een ander jasje gestoken, een die van een sprookjesverhaal en te overdreven belachelijke beschrijvingen.

Uiteindelijk, ondanks enkele schok-momenten, ben ik zeer blij dat ik de drang heb overwonnen en hem heb uitgelezen. Zoals ik eerder vertelde is het basis idee van Abel en Anna eerder gebruikt, maar ik ben er nog geen tegengekomen die vergelijkbaar is met dit verhaal.

Als je voorbij kunt kijken bij de tegenstrijdige gevoelens die Anna misschien bij je kan oproepen, tegen de drang dat je denkt dat je weet hoe dit verhaal gaat lopen, is dit wel een boek dit ik bijna zou verplichten in je boekenkast. De manier waarop de personages zijn neergezet zijn wel wat oppervlakkig, maar het verhaal zelf is diep, naar mijn opinie, en het einde dat mag je zelf ontdekken.

Daarom zou ik voor het verhaal zelf 4 tot 5 sterren geven, de manier waarop het is geschreven gaat eerder richting 1 ster.