Het zet je aan het denken.

Uitgekozen voor de Hebban leesclub kreeg ik dit boek: “Wolfskinderen”, mijn debuut zowel in de leesclub als in de sector oorlog.

Paul Dowswell schrijft in “wolfskinderen” het verhaal, hoe een groepje Duitse kinderen probeert te overleven vlak na de Tweede Wereld oorlog. Het speelt zich af in Berlijn waarbij de stad is overgenomen door de Russen.

De schrijver neemt je mee in het verhaal van Otto en Helene. Zij zorgen samen voor Klaus, Erich, Ulrich en Hannah. Samen proberen ze te overleven op de meest verbazingwekkende manieren.
Het verhaal kwam voor mij wat moeizaam opgang. Halverwege begon het wel steeds meer mijn aandacht te trekken en had ik het vrij snel uitgelezen. De schijfstijl van Paul Dowswell was zeer aangenaam. Het broertje van Otto genaamd Ulrich fascineerde mij het meest en zetten mij erg aan het denken: hoe vast kunnen sommige kinderen in een patroon en denkwijze zitten?

“Nutteloze eters; was de aanduiding voor mensen met een lichamelijke of geestelijke beperking die niets konden bijdragen aan de maatschappij”.

Een zin die me altijd bij zal blijven uit dit boek. Ondanks dat de verhaallijn van het boek in het begin wat moeizaam verliep vond ik het toch een goed boek. Op het einde was het zelfs erg spannend. Het zet je erg aan het denken en geeft een goed beeld over hoe de kinderen in die tijd hebben geleefd. Hierdoor is het zeker de moeite waard om het boek te lezen. Het boek krijgt van mij 3,5 ster aangezien deze optie niet bij Hebban is rond ik het af naar boven dus “4 sterren”.