Ik leef in een wereld die ik niet ken

       Christine De Knijf

Recensie: “Ik leef in een wereld die ik niet ken” van Marjolijn Markus


Ik heb dit boek gewonnen in ruil voor een recensie. Hier ga ik dan.
Het boek is een waargebeurd verhaal. Het gaat over het aftakelings-
proces van de vader van de auteur. Hij blijkt dement te zijn en zij
zorgt zo goed ze kan voor haar vader. Na een lange en moeilijke weg
krijgt hij eindelijk toch de professionele zorg waar hij recht op heeft
omdat hij ziek is. Hij wordt dan opgenomen en gaat in sneltempo
achteruit tot hij ook zijn familie niet meer herkent. Het boek eindigt
me de dood van haar vader.

Wat een heftig, emotioneel en ontroerend portret heeft de auteur hier
geschreven. Ze schrijft heel sereen en schaamt zich niet om haar
gevoelens voor haar vader te tonen. Op elke pagina spat, de liefde
en het verdriet van de auteur, af. Ze houdt niks achter, het aftakelings-
proces van vader wordt tot in de details beschreven, de rauwe
werkelijkheid kortom. Tijdens het lezen, leefde ik enorm mee. Ik heb
zelf 10 jaar op een gesloten afdeling voor zwaar dementerenden gewerkt. Vandaar
ook dat ik vele dingen herkende maar ik vind het ook interessant om
het van de kant van de betrokken familie te kunnen volgen. Het ganse
boek heeft me vele inzichten bezorgd waar ik in dienst nooit aan gedacht
heb. Hoe de dochter zo zorgzaam voor haar vader zorgt, is zo mooi
om te lezen, het is dan ook heel mooi beschreven.
Bij het laatste hoofdstuk, toen vader zo erg aftakelde en heel zwaar aan
het dementeren was, heb ik gehuild iets wat me normaal nooit overkomt.
Zelfs het sterven en daarna de crematie van vader is zo prachtig geschreven
dat mijn ogen wederom niet droog bleven.
Ik heb al vele boeken over dementie gelezen maar dit boek is zo liefdevol en
met respect geschreven dat voor mij dit boek er met vlag en wimpel boven
uitsteekt.
Christine De Knijf 2februari 2017